Skarga kasacyjna na postanowienie WSA w Szczecinie w przedmiocie wyłączenia posesji z planu realizacji kanalizacji wsi O.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. M. i P. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 19 grudnia 2005 r. sygn. akt II SA/Sz 1231/05 w zakresie odrzucenia skargi na działalność Burmistrza Gminy Dębno w przedmiocie wyłączenia posesji z planu realizacji kanalizacji wsi O. postanawia oddalić skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6138 Utrzymanie czystości i porządku na terenie gminy
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Burmistrz Miasta i Gminy
Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 19 grudnia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odrzucił skargę wniesioną przez H. M. i P. M. na działalność Burmistrza Gminy Dębno.

W uzasadnieniu powyższego postanowienia Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że skarżący pismem z dnia 10 października 2005 r. wezwani zostali do uzupełnienia braków formalnych skargi z dnia 24 maja 2005 r. poprzez sprecyzowanie, czy przedmiotem jej jest akt lub czynność określony w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. oraz do wskazania organu, który ów akt wydał. W szczególności skarżący zobowiązani zostali powyższym wezwaniem do wyjaśnienia czy skarga dotyczy uchwały Rady Miejskiej w Dębnie z dnia 30 grudnia 2004 r. nr XXXVIII/245/2004.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie skarżący nadesłali pismo z dnia 17 października 2005 r., w którym zawarli szereg zarzutów pod adresem Gminy Dębno, jednakże w żaden sposób pismo to, zdaniem Sądu pierwszej instancji, nie precyzowało ani zaskarżonej decyzji ani też innego aktu lub czynności, ani nie wskazywało organu, który wydał tenże akt.

Wobec tego, iż skarżący nie usunęli wskazanych przez Sąd braków na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 w zw. z art. 57 § 1 p.p.s.a. skargę odrzucono.

Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wnieśli H. M. i P. M. opierając ją na zarzucie naruszenia:

- art. 45 Konstytucji RP poprzez pozbawienie skarżących prawa do sprawiedliwego rozpoznania ich sprawy;

- art. 49 § 1, art. 58 § 1 pkt 3 oraz art. 57 § 3 p.p.s.a;.

- art. 98 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.).

W związku z powyższymi zarzutami pełnomocnik skarżących wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.

W uzasadnieniu zarzutów kasacji wskazano, że skarżący podali odpowiadając na wezwanie Sądu z dnia 10 października 2005 r., iż przedmiotem ich skargi są wymienione w ich piśmie z dnia 17 października 2005 r. działania osób "wymienionych w skardze", określone w art. 3 § 2 ust. 2,4,5 i 8 p.p.s.a. Zdaniem autora kasacji koniecznym było w tej sytuacji ponowne wezwanie skarżących do sprecyzowania ich skargi tak, aby zrozumieli oni nie tylko treść pisma sądowego, ale również jego znaczenie. Brak takiego wezwania godzi zdaniem strony skarżącej w art. 45 § 1 Konstytucji, gdyż pozbawia stronę możliwości prawa do sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Stwierdzić należy, iż nie jest zasadny zarzut naruszenia art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., bowiem w przedmiotowej sprawie strona skarżąca wezwana do usunięcia braków formalnych skargi, nie uczyniła tego w terminie przez Sąd pierwszej instancji zakreślonym, mimo pouczenia tejże strony o skutkach nie uzupełnienia braków formalnych skargi.

Zarzut naruszenia art. 57 § 3 p.p.s.a. również nie mógł odnieść zamierzonego skutku, gdyż nieczytelna treść pisma z dnia 24 maja 2005 r., które jako pierwsze pismo w sprawie przyjęte zostało jako skarga, musiała powodować wezwanie skarżących do usunięcia stwierdzonych braków skargi.

Odnośnie naruszenia przepisów art. 49 § 1p.p.s.a. i art. 98 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.), stwierdzić należy, iż zawarta w powyższych normach regulacja nie stanowiła podstawy orzekania w niniejszej sprawie, dlatego też zarzut naruszenia tych przepisów jest bezzasadny.

Co do zarzutu naruszenia art. 45 Konstytucji RP, stwierdzić należy, że odrzucenie skargi z uwagi na niedopełnienie jej wymogów formalnych, nie narusza prawa strony do sądu (z treści skargi kasacyjnej wynika, że zarzut ten odnosi się w szczególności do § 1 wskazanego przepisu Konstytucji). Należy bowiem podkreślić, że strona, jednocześnie z wezwaniem do uzupełnienia stwierdzonych braków skargi, została pouczona o skutkach niedopełnienia tego obowiązku wynikających z przepisów regulujących postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wskazując na powyższe względy Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną na podstawie art. 184 w zw. z art. 182 § 1 p.p.s.a.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6138 Utrzymanie czystości i porządku na terenie gminy
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Burmistrz Miasta i Gminy