Dnia 2 lutego 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 listopada 2009 roku sygn. akt VII SA/Wa 1490/09 o odrzuceniu skargi M.S. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2009 roku Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności postanowienia postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 3 listopada 2009 r. odrzucił skargę M.S. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2009 roku w przedmiocie stwierdzenia nieważności postanowienia.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że pismem z dnia 2 września 2009 r. skarżący został wezwany do usunięcia braku formalnego skargi poprzez jej podpisanie w terminie 7 dni od daty doręczenia zarządzenia pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej. Skarżącego nie uzupełnił braku formalnego skargi we wskazanym w zarządzeniu terminie. W związku z tym skarga podlegała odrzuceniu.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł skarżący domagając się jego uchylenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Zarzucił naruszenie przepisów postępowania - art. 49 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wyjaśnił, że w dniu 10 września
2009 roku otrzymał z Sądu I instancji jedynie odpis zarządzenia wzywającego go do uiszczenia wpisu sądowego od skargi. W związku z tym w dniu 17 września 2009 roku uiścił wpis sądowy od skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw i wobec tego podlega oddaleniu.
W świetle art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej zwanej p.p.s.a.) - skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach:
1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie,
2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Podkreślić przy tym trzeba, że Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, ponieważ w świetle art. 183 § 1 p.p.s.a. rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania. Jeżeli zatem nie wystąpiły przesłanki nieważności postępowania wymienione w art. 183 § 2 p.p.s.a. (a w niniejszej sprawie nie wystąpiły), to Sąd związany jest granicami skargi kasacyjnej.
Stosownie do treści art. 49 § 1 p.p.s.a., jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. W przypadku wnoszenia skargi ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przewiduje inne skutki nieuzupełnienia jej braków formalnych. Zgodnie bowiem z treścią art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., Sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi. Ten właśnie przepis miał zastosowanie w niniejszej sprawie i stanowił podstawę odrzucenia skargi, co w sposób wyraźny wynika z treści zaskarżonego postanowienia. Tym samym nie sposób uznać za uzasadniony zarzutu naruszenia przepisu art. 49 § 1 p.p.s.a., bowiem przepis ten nie był i nie mógł być stosowany przez Sąd I instancji. Błędne powołanie podstawy skargi kasacyjnej skutkuje jej oddaleniem.
Z tych względów i na podstawie art. 184 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w postanowieniu.