Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz po rozpoznaniu w dniu 8 września 2005r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej 1) wniosku C. M. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Poznaniu z dnia 7 grudnia 2001r. sygn. akt II SA/Po 1705/00 2) skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 marca 2004r. sygn. akt IV SA/Po 176/04 o odrzuceniu skargi C. M. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 8 czerwca 2000r. nr [...] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich postanawia: 1. Odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Poznaniu z dnia 7 grudnia 2001r., sygn. akt II SA/Po 1705/00, 3. Odrzucić skargę kasacyjną od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Poznaniu z dnia 7 grudnia 2001r., sygn. akt II SA/Po 1705/00, 3. Oddalić skargę kasacyjną od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 marca 2004r., sygn. akt IV SA/Po 176/04.
Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2001r., sygn. akt II SA/Po 1705/00 Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu oddalił skargę C. M. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 8 czerwca 2000r. wydaną w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich. W dniu 27 stycznia 2004r. C. M. ponownie wniósł skargę na tę samą decyzję. W związku z tym, że w stosunku do powyższej decyzji zachodzi przesłanka rei iudicatae (powaga rzeczy osądzonej), postanowieniem z dnia 16 marca 2004r., sygn. akt IV SA/Po 176/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę C. M..
Skarga kasacyjna od tego postanowienia (wniesiona w terminie) wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej oraz skargą kasacyjną od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Poznaniu z dnia 7 grudnia 2001r., sygn. akt II SA/Po 1705/00, została wniesiona w dniu 17 kwietnia 2004r. W skardze kasacyjnej zarzucono, że nieuzasadnione było odrzucenie skargi bez uprzedniego wezwania do jej uzupełnienia na podstawie art. 175 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Zgodnie natomiast z art. 88 powołanej ustawy spóźniony wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuca, co oznacza, że nie jest on rozpatrywany co do istoty. W niniejszej sprawie powyższy siedmiodniowy termin upłynął. Jest to już wystarczająca podstawa do odrzucenia wniosku. Niezależnie od tego należy zauważyć, że stosownie do art. 86 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd postanowi na wniosek strony przywrócenie terminu, jeżeli nie dokonała ona w terminie czynności procesowej bez swojej winy. Strona powinna we wniosku uprawdopodobnić, że uchybienie terminu zaszło z przyczyn przez nią niezawinionych. Należy zauważyć, że w niniejszej sprawie brak winy w uchybieniu terminu nie został w ogóle uprawdopodobniony. Przede wszystkim jednak przywrócenie tego terminu nie jest możliwe ze względu na fakt, iż jest to termin określony w ustawie, ze wskazaniem daty, do której czynność może być dokonana (wniesienie skargi kasacyjnej). Tak określony termin jest traktowany jako termin materialnoprawny (zawity), zaś jego przekroczenie skutkuje niedopuszczalnością dokonania określonej czynności. W związku z powyższym wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Poznaniu z dnia 7 grudnia 2001r., sygn. akt II SA/Po 1705/00 podlega odrzuceniu na podstawie art. 88 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Stosownie do art. 101 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.). w sprawach zakończonych prawomocnym orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004r., w których nie upłynął termin do wniesienia rewizji nadzwyczajnej do Sądu Najwyższego, strona mogła w określonym tym przepisem terminie tj. do dnia 31 marca 2004r., wnieść skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). W niniejszej sprawie skarga kasacyjna wpłynęła po terminie określonym w art. 101 powołanej ustawy. Tym samym podlega ona odrzuceniu, jako niedopuszczalna na podstawie art. 178 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Rozpoznając skargę kasacyjną od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 marca 2004r., sygn. akt IV SA/Po 176/04, należy stwierdzić, iż nie została ona oparta na usprawiedliwionych podstawach. W szczególności niezrozumiały jest zarzut naruszenia art. 175 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez odrzucenie skargi bez wezwania w oparciu o ten przepis. Pomijając już fakt, że brak w postaci sporządzenia pisma podlegającego przymusowi adwokacko-radcowskiemu przez osobę nie legitymującą się odpowiednimi uprawnieniami zawodowymi, nie podlega sanacji, to zauważyć należy, że sporządzenie samej skargi takiemu rygorowi nie podlega, a jej odrzucenie w niniejszej sprawie nastąpiło z innego powodu, a mianowicie dlatego, że skarga na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 8 czerwca 2000r. wydaną w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich została już oddalona prawomocnym wyrokiem Sądu, zatem ponowne orzekanie w tej samej sprawie jest niedopuszczalne.
Z powyższych przyczyn orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 i art. 182 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.