Skarga kasacyjna na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie odrzucenia skargi R. S. na bezczynność Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy w rozpoznaniu skargi powszechnej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska po rozpoznaniu w dniu 13 września 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadmimstracyjnej skargi kasacyjnej R. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lipca 2005r. Sygn. Akt VII SAB / Wa 62/05 w sprawie odrzucenia skargi R. S. na bezczynność Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy w rozpoznaniu skargi powszechnej postanawia oddalić skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 1 lipca 2005 r., sygn. akt VII SAB/Wa 62/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę R. S. na bezczynność Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy w sprawie braku rozpoznania skargi na działalność Dyrektora Biura Polityki Lokalowej Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy.

W uzasadnieniu Sąd I instancji stwierdził, iż w katalogu spraw wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), nie mieszczą się skargi na bezczynność dotyczącą działalności organów administracji. Wyjaśnił, iż właściwą drogą w tego typu sprawach jest tryb skargowy, określony w Rozdziale VIII ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.).

W świetle powyższego, Sąd uznał wniesienie skargi w tym zakresie za niedopuszczalne i na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę odrzucił.

Skargę kasacyjną na przedmiotowe postanowienie wniósł R. S., reprezentowany przez adwokata M. J.. Jako podstawę skargi, pełnomocnik skarżącego wskazał naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na rozstrzygnięcie, a ściślej naruszenie art. 3 § 2 pkt 8 w związku z art. 3 § 2 pkt 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez ich niewłaściwą wykładnię prowadzącą do niewłaściwego zastosowania art. 58 § 1 pkt 6 powołanej ustawy. Na tej też podstawie wniósł o uchylenie zaskarżonego w całości postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Wojewódzkiemu do merytorycznego rozpoznania.

W uzasadnieniu skargi podniósł, iż stanowisko Sądu, zgodnie z którym skarga na bezczynność dotyczącą działań organów administracji nie mieści się w katalogu spraw, określonych w art. 3 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, nie jest trafne. Wskazał, iż z art. 3 § 2 pkt 4 i 8 powołanej ustawy wynika, że sąd administracyjny zajmuje się skargami na bezczynność organów administracji w sprawach aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. W niniejszej sprawie skarżący w trybie skargowym (dział VIII kpa) złożył do Prezydenta m.st. Warszawy skargę na działalność Dyrektora Biura Polityki Lokalowej Urzędu m.st. Warszawy. Zgodnie z art. 237 kpa, Prezydent miał obowiązek skargę załatwić bez zbędnej zwłoki, czego jednak nie uczynił. Skoro obowiązek Prezydenta wynika bezpośrednio z obowiązujących przepisów (przepisów kpa) i jest związany z działalnością podlegającą kontroli Sądu, to dopuszczalne jest w ocenie pełnomocnika skarżącego złożenie skargi na bezczynność Prezydenta, gdyż nie ma innej możliwości przewidzianej przepisami, aby nakłonić go do podjęcia stosownych działań zmierzających do załatwienia złożonej skargi. Pełnomocnik wskazał, iż wnioski takie wynikają bezpośrednio z lektury art 3 § 2 pkt 8 w związku z art. 3 § 2 pkt 4 powołanej ustawy. Podniósł również, iż niewłaściwa wykładnia powyższych przepisów dokonana przez Sąd, doprowadziła do niewłaściwego zastosowania w niniejszej sprawie art. 58 § 1 pkt 6 powołanej ustawy, gdyż skarga jako dopuszczalna powinna być przez Sąd merytorycznie rozpatrzona.

Strona 1/2