II OSK 972 / 06 POSTANOWIENIE Dnia 3 października 2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 3 października 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. M, i B. M. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 kwietnia 2006 r. sygn. akt II SA/Kr 439/06 w zakresie odrzucenia skargi K. M. i B. M. na decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w Krakowie z dnia [...] grudnia 1991 r. nr [...] postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 25 kwietnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę K. M. i B. M. na decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w Krakowie z dnia [...] grudnia 1991 r. o scaleniu gruntów wsi Radziszów gmina Skawina.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że K. i B. M. wnieśli do sądu administracyjnego skargę na decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w Krakowie z dnia [...] grudnia 1991 r., zatwierdzającą projekt scalenia gruntów na obszarze wsi R., gm. S. w części dotyczącej działki nr [...] o powierzchni 0,4290 ha podnosząc, że nie zgadzają się z tym rozstrzygnięciem.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że od objętej skargą decyzji, wydanej w oparciu o art. 24 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów (Dz. U. z 1982 r., Nr 11, poz.80 ze zm.), zatwierdzającą projekt scalenia gruntów na obszarze wsi R., gm. S. w części dotyczącej działki nr [...] o powierzchni 0,4290 ha nie został wniesiony środek zaskarżenia.
W tej sytuacji zaskarżenie powyższego aktu bezpośrednio do sądu administracyjnego bez wyczerpania środków zaskarżenia w administracyjnym toku postępowania naruszało zasadę dwuinstancyjności postępowania administracyjnego (art. 15 k.p.a.), powodując w konsekwencji niedopuszczalność wniesienia na tą decyzję skargi do sądu administracyjnego i skutkując jej odrzuceniem na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej zwanej P.p.s.a.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wnieśli K. M. i B. M. Zaskarżając powyższe postanowienie w całości skarżący oparli skargę kasacyjną na następujących zarzutach:
- naruszeniu art. 156 i art. 157 k.p.a., przez nie zastosowanie tych przepisów;
- naruszeniu art. 52 § 1 i 2 P.p.s.a, przez niewłaściwe zastosowanie tego przepisu, co miało istotny wpływ na wynik sprawy.
Pełnomocnik skarżących w uzasadnieniu wniesionej skargi kasacyjnej wskazał, że zaskarżone postanowienie wydane zostało z rażącym naruszeniem prawa, z tego względu, że mylne zaadresowanie pisma uczynione przez stronę nie korzystającą z fachowej pomocy nie powinno skutkować pozbawieniem tej strony możliwości uzyskania merytorycznego rozstrzygnięcia.
Skoro decyzja została wydana przez Kierownika Urzędu Rejonowego w Krakowie, załatwić skargę z dnia 6 marca 2006 r. winien nie sąd administracyjny, ale Wojewoda Małopolski.
Z tych względów zdaniem autora kasacji, postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego winno zostać uchylone, a sprawa przekazana do merytorycznego rozpoznania przez Małopolski Urząd Wojewódzki.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna pozbawiona jest uzasadnionych podstaw.
Zarzut naruszenia art. 52 § 1 i 2 P.p.s.a przez niewłaściwe zastosowanie tego przepisu nie jest zasadny.
Zgodnie z zawartą w art. 52. § 1 P.p.s.a. dyspozycją skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia w administracyjnym toku postępowania. Poza sporem jest fakt, że zaskarżona w sprawie decyzja wydana została przez organ pierwszej instancji, a strona nie wniosła od niego żadnego środka zaskarżenia. Z tego też powodu wniesiona skarga podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna na zasadzie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., o czym trafnie też orzekł Sąd pierwszej instancji.
Stwierdzenie strony skarżącej, że pismo złożone do Sądu zostało mylnie zaadresowane, a obowiązkiem Sądu było przekazanie sprawy według właściwości do organu administracji, nie może znaleźć usprawiedliwienia w świetle obowiązujących regulacji prawnych. Nie jest bowiem dopuszczalne, z przyczyn przedstawionych na wstępie, aby sąd administracyjny uznając się za niewłaściwy, kierowane do niego pisma procesowe np. skargi przekazywał do organów administracji jako właściwych do ich rozpoznania. Zważywszy na powyższe względy nie do przyjęcia jest stanowisko autora kasacji, że .."Wojewódzki Sąd Administracyjny winien był już we wstępnej fazie postępowania zwrócić akta sprawy Małopolskiemu Urzędowi Wojewódzkiemu jako właściwemu do jej merytorycznego rozpatrzenia".
Z powyższych względów skarga kasacyjna podlegała oddaleniu na podstawie art. 184 w zw. z art. 182 P.p.s.a.