Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Rzążewska Sędziowie sędzia NSA Andrzej Gliniecki (spr.) sędzia del. NSA Paweł Miładowski Protokolant Renata Sapieha po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Wojewody M. z dnia [...] nr [...] o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Wojewodą M. a Starostą O. w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie rozpatrzenie wniosku o pozwolenie na budowę akwenu ogólnodostępnego niekubaturowego urządzenia sportu i rekreacji postanawia: wniosek oddalić
Pismem z dnia [...] Wojewoda M., na podstawie art. 22 k.p.a. wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o rozstrzygnięcie negatywnego sporu kompetencyjnego zaistniałego pomiędzy Starostą O. a Wojewodą M. w sprawie rozpatrzenia wniosku o pozwolenie na budowę dla przedsięwzięcia: "budowa akwenu wodnego ogólnodostępnego niekubaturowego urządzenia sportu i rekreacji na działkach nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...]".
Jak wynika przedstawionych akt Z. F. w dniu [...] złożył w Starostwie Powiatowym w O. wniosek o pozwolenie na budowę ww. zamierzenia budowlanego. Starosta O. w dniu [...] postanowieniem, zn. [...], wydanym na podstawie art. 65 § 1 k.p.a., wniosek ten przekazał Wojewodzie M.. W postanowieniu Starosta stwierdził, że wprawdzie pismem z dnia [...] urząd zawiadomił strony o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie, jednak w toku postępowania ustalono, że organem właściwym w sprawie jest, zgodnie z art. 82 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), Wojewoda M. jako organ administracji architektoniczno-budowlanej I instancji w sprawach obiektów melioracji podstawowych i obiektów służących kształtowaniu zasobów wodnych i korzystaniu z nich. Inwestycja, zdaniem Starosty O., będzie zaliczać się zarówno do urządzeń melioracji wodnych podstawowych (zbiornik wodny do magazynowania wody dla celów małej retencji), jak również służyć będzie kształtowaniu zasobów wodnych i korzystaniu z nich (zbiornik wodny dla celów sportu i rekreacji).
W tych okolicznościach Wojewoda M. wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego. Przedmiotem wniosku inwestora jest budowa ziemnego akwenu wodnego "[...]" wraz z budowlami związanymi z doprowadzeniem wody do akwenu i odprowadzeniem wody z akwenu. W przedłożonych dokumentach, w tym wynikającym z ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz.U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019 z późn. zm.) pozwoleniu wodnoprawnym, przedmiotowy akwen określono jako staw rybny. Analiza przedłożonych dokumentów zdaniem Wojewody wykazuje, że przedmiotowy obiekt nie należy do urządzeń hydrotechnicznych piętrzących, upustowych, melioracji podstawowych oraz kanałów i innych obiektów służących kształtowaniu zasobów wodnych i korzystaniu z nich, zatem Wojewoda nie jest organem właściwym w sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego w świetle obowiązujących przepisów, jak i utrwalonego orzecznictwa w tym zakresie, jest nieuzasadniony, gdyż organy będące w sporze nie dokonały istotnych ustaleń stanu faktycznego sprawy, a co należy do podstawowych obowiązków organów będących w sporze (postanowienie NSA z dnia 16 lutego 2004 r. OW 39/04, ONSAiWSA 2004, nr 1, poz. 17; postanowienie NSA z dnia 30 września 2004 r. OW 110/04, ONSAiWSA 2005, nr 2, poz. 46). Spór kompetencyjny w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego oraz przepisów art. 4 i art. 15 § 1 pkt 4 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), powołanej dalej jako p.p.s.a., jest sporem o prawo, jakie w danej sytuacji należy zastosować. Zanim to jednak może nastąpić, organy będące w sporze powinny ustalić jednoznacznie stan faktyczny sprawy, czyli przedmiot sprawy w jakiej ten spór zaistniał.