Wniosek w przedmiocie ochrony środowiska
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędziowie NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) del. WSA Robert Sawuła Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 21 września 2012r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Starosty Konińskiego z dnia 12 czerwca 2012r. nr WOS.6244.1.2012 o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Starostą Konińskim a Burmistrzem Miasta i Gminy Ślesin w przedmiocie ochrony środowiska postanawia: wskazać Burmistrza Miasta i Gminy Ślesin jako organ właściwy do rozpatrzenia wniosku A. s.c. w Poznaniu z dnia 10 kwietnia 2012r. w sprawie określenia rodzajów terenów chronionych akustycznie.

Uzasadnienie strona 1/3

Wnioskiem z dnia 12 czerwca 2012 r. Starosta Koniński wniósł o rozstrzygnięcie sporu o właściwość poprzez wskazanie Burmistrza Miasta i Gminy Ślesin jako organu właściwego w sprawie rozpoznania wniosku INVEST-EKO s.c. w Poznaniu z dnia 10 kwietnia 2012 r. w przedmiocie określenia rodzajów terenów na podstawie art. 114 i 115 ustawy Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz.U. z 2008 r., Nr 25, poz. 150 ze zm.) - zwanej dalej p.o.ś.

W uzasadnieniu wnioskodawca podał, że spółka wystąpiła z wnioskiem do Burmistrza Miasta i Gminy Ślesin o zakwalifikowanie wyszczególnionych działek z terenu gminy Ślesin pod kątem określenia do jakiego typu obszarów chronionych akustycznie działki te należą w myśl rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz.U. Nr 120, poz. 826).

Pismem z dnia 20 kwietnia 2012 r. Burmistrz Miasta i Gminy Ślesin przekazał przedmiotowy wniosek do załatwienia Staroście Konińskiemu.

Wnioskodawca podał, że kompetencje starosty określa art. 378 p.o.ś., z którego wynika, że starosta nie jest właściwy w sprawach wynikających z art. 115 p.o.ś., o czym poinformowano organ gminy pismem z dnia 9 maja 2012 r.

W dniu 30 maja 2012 r. wpłynęło pismo Burmistrza Gminy i Miasta Ślesin z dnia 23 maja 2012 r. przekazujące ponownie sprawę spółki do Starosty Konińskiego. W piśmie przywołano pogląd wyrażony w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 13 listopada 2008 r., II SA/Sz 116/08. W ocenie wnioskodawcy, wyrok ten dotyczy sprawy rozpatrywanej w innym stanie faktycznym - tj. decyzji wydawanej przez starostę na podstawie art. 115a ustawy p.o.ś., określającej dopuszczalne poziomy hałasu. Wnioskodawca podkreślił, że wniosek z dnia 10 kwietnia 2012 r. - co wprost wynika z jego treści - dotyczy kwalifikacji działek w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego umożliwiającej zdefiniowanie obszarów prawnie chronionych zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Stosownie do treści art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako "p.p.s.a.") sądy administracyjne rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Zgodnie z art. 15 § 1 pkt 4 p.p.s.a. rozstrzyganie powyższych sporów należy do właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego. Spór o właściwość ma miejsce wówczas, gdy rozbieżność poglądów, co do zakresu działania organów administracji publicznej dotyczy jednoczesnego przyjmowania lub wyłączania przez te organy własnych kompetencji do załatwiania indywidualnej sprawy administracyjnej.

Nie ulega wątpliwości, że istnienie konkretnej sprawy indywidualnej warunkuje dopuszczalność wszczęcia sporu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym przez jeden z organów pozostających w sporze. Zakres rozstrzygnięcia, co do którego zaistniał spór o właściwość wyznaczony jest z kolei wnioskiem strony, która oczekuje od organu administracji publicznej załatwienia konkretnej sprawy. W niniejszej sprawie wniosek spółki z dnia 10 kwietnia 2012 r. - co słusznie podkreślił Starosta Koniński - dotyczy kwalifikacji działek w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, umożliwiającej zdefiniowanie obszarów prawnie chronionych zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku. Spółka oczekuje więc wydania rozstrzygnięcia na podstawie art. 115 p.o.ś., zgodnie z którym w razie braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oceny, czy teren należy do rodzajów terenów, o których mowa w art. 113 ust. 2 pkt 1 (a więc terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową, dla których minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określił w drodze rozporządzenia zróżnicowane dopuszczalne poziomy hałasu określone wskaźnikami hałasu), właściwe organy dokonują na podstawie faktycznego zagospodarowania i wykorzystywania tego i sąsiednich terenów.

Strona 1/3