Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.) Sędzia del. WSA Małgorzata Miron Protokolant asystent sędziego Justyna Rosińska po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Starosty Bydgoskiego z dnia [...] września 2013 r. nr [...] o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Starostą Bydgoskim a Wojewodą Kujawsko-Pomorskim o wskazanie organu właściwego do przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego w zakresie usunięcia odpadów i skutków prowadzonej działalności w zakresie zbierania odpadów przez [...] sp. z o.o. z siedzibą w B. z terenu nieruchomości w miejscowości T. D., gmina [...] postanawia: wskazać Starostę Bydgoskiego jako organ właściwy w sprawie.
Starosta Bydgoski zwrócił się do NSA o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy nim a Wojewodą Kujawsko-Pomorskim i wskazanie organu właściwego do przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego w odniesieniu do obowiązku o charakterze niepieniężnym, wynikającego z treści art. 47 ust. 5 ustawy o odpadach z 14 grudnia 2012 r. dotyczącego usunięcia odpadów i skutków prowadzonej działalności w zakresie zbierania odpadów przez spółkę [...] sp. z o.o. z siedzibą w [...], z terenu nieruchomości w m. [...]. W uzasadnieniu wskazał, że decyzją z [...] grudnia 2011 r. Starosta udzielił zezwolenia na prowadzenie zbierania odpadów na rzecz ww. spółki. Była ona uprawniona do czasowego magazynowania odpadów niebezpiecznych oraz innych w obiektach magazynowych zlokalizowanych na nieruchomości w ww. miejscowości. Zezwolenie zostało udzielone na okres 10 lat. Ze względu na to, że spółka naruszała warunki tego zezwolenia, zostało ono cofnięte bez odszkodowania odrębną decyzją z [...] lipca 2012 r. Decyzja ta została utrzymana w mocy przez SKO. Cofnięcie zezwolenia skutkuje powstaniem z mocy prawa obowiązku, o którym mowa w art. 47 ust. 5 ustawy o odpadach. Informację o tym wraz z pouczeniem zawarto również w decyzji o cofnięciu zezwolenia. Spółka nie wywiązała się jednak z tego obowiązku, a wręcz przeciwnie- nadal zbierała odpady. W ocenie Starosty konieczne jest zatem przeprowadzenie postępowania egzekucyjnego, a przede wszystkim wyznaczenie w tym celu odpowiedniego organu. Starosta wskazał w tym zakresie swoją niewłaściwość i stwierdził, że organem kompetentnym w tym zakresie jest Wojewoda, stosownie do art. 20 § 1 pkt 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Przepis ten wprowadza domniemanie kompetencji Wojewody w zakresie świadczeń niepieniężnych, a art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy o wojewodzie nie ma w tek kwestii znaczenia. W związku z tym, Starosta zwrócił się do Wojewody o wyegzekwowanie stosownych działań. Wojewoda natomiast uznał się za organ niewłaściwy w tej sprawie. Wskazał, że obowiązek usunięcia odpadów spoczywa na ich posiadaczu z mocy prawa jako następstwo cofnięcia zezwolenia. Obowiązek ten nie wymaga potwierdzenia w decyzji administracyjnej. Obowiązek ten nie był sformułowany w decyzjach wydanych przez Starostę. Starosta nie zgodził się z Wojewodą, że art. 5 § 1 pkt 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym określa organ właściwy, gdyż wskazuje on jedynie uprawnionego do żądania wykonania obowiązku w drodze egzekucji. Powiązanie konieczności prowadzenia egzekucji z faktem wydania decyzji w sprawie odpadów jest nietrafione, gdyż nie przewiduje tego żaden przepis prawa.
W odpowiedzi na ten wniosek Wojewoda wniósł o wskazanie Starosty jako organu właściwego w tej sprawie. Wskazał, że zgadza się w poglądem, że do wystawienia tytułu wykonawczego obejmującego obowiązek powstający z mocy prawa nie jest potrzebna decyzja. Wskazał też na art. 5 § 1 pkt 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym i stwierdził, że bezpośrednio zainteresowanym w wykonaniu obowiązku jest Starosta. Wojewoda nie może być właściwy w sprawie, gdyż nie posiada on kompetencji do wydania decyzji w zakresie cofnięcia zezwolenia. Wskazał również na art. 20 § 1 pkt 2 ww. ustawy.