Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Leszek Kamiński (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. WSA Dorota Jadwiszczok po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Burmistrza M. z dnia 28 lipca 2015 r. nr ... o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Burmistrzem M. a Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego w K. P. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku w przedmiocie wykonanych robót budowlanych postanawia wskazać Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. P., jako organ właściwy w sprawie.
Wnioskiem z dnia 28 lipca 2015 r. Burmistrz M., zw. dalej Burmistrzem, wniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy tym organem a Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego w K. P., zw. dalej PINB, w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku w przedmiocie wykonanych robót budowlanych.
W uzasadnieniu wniosku o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego Burmistrz wskazał, że w piśmie z dnia 1 czerwca 2015 r. PINB przekazał w celu podjęcia działań Burmistrzowi pismo Pana L. S., zw. dalej wnioskodawcą, informujące o wykonywaniu robót budowlanych ‒ parkingu na 300 pojazdów, położonego na działce o numerze geodezyjnym ..., przy ulicy K. w M. jako niezgodnych z obowiązującym na tym terenie miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
Burmistrz wywiódł, że istota uregulowania zawartego w art. 59 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), zw. dalej u.p.z.p., sprowadza się do możliwości nakazania przywrócenia poprzedniego sposobu użytkowania nieruchomości w przypadku zmiany zagospodarowania terenu bez uzyskania decyzji o warunkach zabudowy. Argumentował, że warunkiem wydania decyzji o warunkach zabudowy jest brak obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W konsekwencji, zdaniem Burmistrza, zastosowanie nakazów, o których mowa w art. 59 ust. 3 u.p.z.p., dopuszczalne jest tylko w sytuacji braku obowiązującego planu miejscowego. W przypadku, gdy istnieje plan miejscowy nie ma możliwości zastosowania art. 59 ust. 3 pkt 2 u.p.z.p. Tym samym, w ocenie Burmistrza, w świetle regulacji prawnych zawartych w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, co do zasady, gmina nie posiada żadnych kompetencji pozwalających jej bezpośrednio zapewnić przestrzegania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zdaniem Burmistrza, jeśli inwestycja realizowana jest na obszarze obowiązującego planu miejscowego i wymaga pozwolenia na budowę, to organem władnym do badania jej zgodności z planem jest PINB.
Analizując zakres prac budowlanych wskazanych w pismach wnioskodawcy, Burmistrz uznał, że przedmiotowa inwestycja może wymagać pozwolenia na budowę lub zgłoszenia właściwemu organowi architektoniczno-budowlanemu. Argumentował, że pozwolenie na budowę jest konieczne w przypadku utwardzenia gruntu, w wyniku którego powstanie obiekt budowlany o określonym przeznaczeniu pozwolenia na budowę wymaga np. budowa miejsc postojowych dla samochodów osobowych powyżej 10 stanowisk (art. 29 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. ‒ Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), zw. dalej Prawem budowlanym), budowa miejsc postojowych dla samochodów ciężarowych albo budowa placu składowego. Burmistrz podniósł, że zakres robót budowlanych wskazanych przez wnioskodawcę obejmuje nie tylko utwardzenie terenu żużlem, ale również wykonanie ogrodzenia i bramy od strony ulicy. Ponadto, powołując się na wyrok NSA z dnia 31 października 2012 r., sygn. akt II OSK 1179/11, wskazał, że utwardzenie działki jest zmianą sposobu zagospodarowania, ale nie wyczerpuje wszystkich możliwości tej zmiany. Najistotniejszą zmianą sposobu zagospodarowania działki jest rozpoczęcie jej wykorzystywania, jako miejsca parkowania pojazdów mechanicznych.