Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kremer po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Wojewody Dolnośląskiego o uzupełnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 grudnia 2012 r. w zakresie orzeczenia o kosztach postępowania w sprawie z wniosku Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Samorządowym Kolegium Odwoławczym w Legnicy a Wojewodą Dolnośląskim w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpatrzenia wniosku A. M.-R., Ł. M., P. M., M. M. - wspólników spółki cywilnej "K. M." o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty Z. z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...] postanawia: oddalić wniosek.
Wnioskiem z dnia [...] sierpnia 2012 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Legnicy zwróciło się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Samorządowym Kolegium Odwoławczym w Legnicy a Wojewodą Dolnośląskim w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpatrzenia wniosku A. M.-R., Ł. M., P. M., M. M. - wspólników spółki cywilnej "K. M." o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty Z. z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...].
Wojewoda Dolnośląski pismem z dnia [...] września 2012 r. udzielił odpowiedzi na wniosek Kolegium wnosząc o rozstrzygnięcie tegoż sporu poprzez wskazanie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy jako organu właściwego do załatwienia sprawy oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wg norm przepisanych.
Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2012 r., sygn. akt II OW 137/12, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Legnicy jako organ właściwy w sprawie.
Pismem z dnia [...] lutego 2013 r. Wojewoda Dolnośląski wniósł w trybie art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) o uzupełnienie tego orzeczenia co do zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 13 grudnia 2012 r. nie orzekł o zasądzeniu kosztów postępowania na rzecz Wojewody Dolnośląskiego od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy, gdyż brak jest podstawy prawnej do zasądzenia kosztów tego postępowania. Za przyjęciem takiego stanowiska przemawiają dwa zasadnicze powody.
Pierwszy z nich dotyczy niemożności orzekania o kosztach w postępowaniu wnioskowym. Do postępowania wszczętego na skutek wniosku o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego stosuje się przepisy regulujące postępowanie przed wojewódzkim sądem administracyjnym (art. 15 § 2 p.p.s.a.). Zgodnie zaś z art. 199 p.p.s.a., będącym przepisem ogólnym, stosowanym jako zasada przy ponoszeniu kosztów postępowania, strony same ponoszą koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy przepis szczególny stanowi inaczej. W dyspozycji art. 209 p.p.s.a. ustawodawca wskazał, że wniosek strony o zwrot kosztów sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę oraz w orzeczeniu, o którym mowa w art. 201, 203 i 204. Z powyższego wynika zatem, że nie istnieje żaden przepis szczególny dający podstawę do orzekania o zwrocie kosztów postępowania między stronami w innych orzeczeniach kończących postępowanie, niż wskazane w tym przepisie.
Drugą natomiast kwestią jest brak możliwości zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 200 p.p.s.a., gdyż dotyczy on zwrotu kosztów poniesionych przez stronę "do celowego dochodzenia praw". Natomiast wniosek organu o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego ma na celu rozstrzygnięcie zagadnienia procesowego co do właściwości organu do załatwienia konkretnej sprawy (por. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2010, s. 510-511). Organ występujący z wnioskiem w takiej sytuacji nie dochodzi swych praw. Dlatego też, w braku podstaw do zasądzenia w takim przypadku zwrotu kosztów postępowania, zastosowanie znajduje wyłącznie ogólny przepis art. 199 p.p.s.a. Stanowisko takie znajduje swoje odzwierciedlenie w wielu orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt II GW 4/08, I OW 79/07, II OW 94/08, I OW 99/11, II OW 62/07, II OW 58/05).
Zastosowanie art. 200 p.p.s.a. w sprawie z wniosku organu o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego stoi również w sprzeczności z celem istnienia tego przepisu. Ma on bowiem zapewniać wnoszącemu skargę, będącą środkiem kontroli działalności administracji publicznej, możliwość uzyskania od organu - w razie uwzględnienia skargi - zwrotu kosztów postępowania. Nie jest przy tym możliwy zwrot kosztów na rzecz organu. Wniosek organu o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy dwoma podmiotami o kompetencjach władczych nie prowadzi ze swej istoty do kontroli legalności działań któregokolwiek z organów, a wręcz przeciwnie - ma je dopiero zainicjować, zgodnie z rozstrzyganą właściwością do załatwienia danej sprawy.
Stosownie do art. 199 w zw. z art. 209 w zw. z art. 157 § 1 p.p.s.a., brak jest więc podstaw do zamieszczenia w postanowieniu w przedmiocie rozstrzygnięcia sporu kompetencyjnego orzeczenia dotyczącego zwrotu kosztów postępowania.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 151 w zw. z art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił jak w sentencji.