Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4 p.p.s.a.: "Sądy administracyjne rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej". Stosownie zaś do art. 15 § 2 p.p.s.a., do rozstrzygania sporów o właściwość i kompetencyjnych stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym. Spór rozstrzyga Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem wydanym w składzie trzech sędziów na posiedzeniu niejawnym.
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego ugruntowany jest pogląd, że spór kompetencyjny (o właściwość) występuje wówczas, gdy pomiędzy organami administracji publicznej istnieje rozbieżność stanowisk co do zakresu ich kompetencji w odniesieniu do konkretnej i tej samej sprawy administracyjnej, nie ma zaś sporu co do stanu faktycznego i stanu prawnego tej sprawy. W przeciwnym razie, kiedy nie ma zgody między organami co do oceny stanu faktycznego i w oparciu o jakie przepisy - podstawę prawną należy rozstrzygać daną sprawę, to nie ma tożsamości sprawy. Trudno mówić o sporze kompetencyjnym (o właściwość) w sytuacji, gdy dwa organy odnoszą się w rzeczywistości do dwóch różnych spraw, chociaż dotyczących tej samej strony, wniosku, czy nieruchomości (zob. postanowienia NSA: z 10 marca 2006 r., sygn. akt II OW 84/05; z 6 stycznia 2010 r., sygn. akt II GW 6/09; z 10 stycznia 2012 r., sygn. akt II OW 150/11; z 24 lipca 2007 r., sygn. akt II OW 25/07- publ. w CBOSA).
W związku z tym wystąpienie z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu o właściwość czy sporu kompetencyjnego musi być poprzedzone dokładnym ustaleniem przez organ stanu faktycznego sprawy, aby można było precyzyjnie określić jej przedmiot. Dopiero wówczas możliwe jest przesądzenie, czy stan ten jest objęty określoną normą prawną i wskazanie organu administracji zobowiązanego do jej zastosowania w sprawie (wydania rozstrzygnięcia). Ustalenie stanu faktycznego i określenie przedmiotu sprawy należy zaś do organów (art. 7 k.p.a.), a nie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Natomiast brak takich ustaleń uniemożliwia Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu wskazanie organu właściwego do załatwienia sprawy i powoduje, że wniosek o rozstrzygnięcie sporu jako przedwczesny podlega oddaleniu (zob. postanowienia NSA: z 23 maja 2013 r., sygn. akt II OW 15/13; z 21 lipca 2011 r., sygn. akt I OW 57/11; z 14 marca 2008 r., sygn. akt II OW 1/08 - publ. w CBOSA). W szczególności za przedwczesne należy uznać wystąpienie z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu w sytuacji, gdy brak dokładnego ustalenia stanu faktycznego sprawy wynika z zaniechania organu w zakresie wyjaśnienia wątpliwości związanych z brakiem sprecyzowania żądania strony, które wyznacza przedmiot tej sprawy (por. postanowienie NSA z 3 grudnia 2009 r., sygn. akt I OW 126/09 - publ. w CBOSA).
Przenosząc powyższe założenia dotyczące sporów z art. 4 p.p.s.a. wynikające z judykatury na grunt niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że wniosek Prezydenta Miasta G. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego w sprawie rozpoznania wniosku A. Ż. i A. Ż. z [...] stycznia 2020 r. podlega oddaleniu jako przedwczesny. Występuje bowiem zasadnicza rozbieżność pomiędzy Prezydentem Miasta G. a Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego w G. w zakresie właściwego przedmiotu sprawy oraz podstawy prawnej, w oparciu o którą należy rozpoznać przedmiotowy wniosek, dotyczący kontroli postępowania zakończonego decyzją Prezydenta Miasta G. z [...] grudnia 2015 r. zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na przebudowę dwóch lokali mieszkalnych celem ich połączenia wraz ze zmianą sposobu użytkowania na zespół gabinetów stomatologicznych, w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przy ul. K. w G.