Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Anna Łuczaj Sędzia del. WSA Iwona Bogucka Protokolant asystent sędziego Katarzyna Ślizak po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Wójta Gminy C. z dnia 8.09.2014 r. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Wójtem Gminy C. a Starostą Powiatowym w S. w przedmiocie zakłócenia stosunków wodnych postanawia: oddalić wniosek.
Wójt Gminy C. wnioskiem z dnia 8 września 2014 r. wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy tym organem a Starostą Powiatowym w S. w przedmiocie zakłócenia stosunków wodnych.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że przed Wójtem Gminy C. toczyło się postępowanie w sprawie zakłócenia stosunków wodnych na działce nr [...] w miejscowości C. wskutek zasypania rowu biegnącego przez tą nieruchomość. Postępowanie prowadzone było w trybie art. 29 ust. 3 ustawy Prawo wodne, na podstawie którego została wydana decyzja o przywróceniu stanu poprzedniego na powyższej nieruchomości. Decyzja niniejsza była trzykrotnie przedmiotem rozpatrywania przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w R., ostatecznie po utrzymaniu w mocy decyzji Wójta Gminy C. z dnia [...] czerwca 2013 r. sprawa trafiła na wokandę Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Wydział VIII Zamiejscowy w Radomiu. Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z orzeczeniem WSA z dnia 23 czerwca 2014 r. sygn. akt VIII/Wa 957/13 Wójt Gminy C. nie jest organem kompetentnym do prowadzenia powyższego postępowania. Jak wynika z uzasadnienia orzeczenia, jeśli rów zaliczany jest do melioracji wodnych szczegółowych, a w tym konkretnym przypadku nie ma co do tego wątpliwości, to starosta w trybie art. 77 ust. 2 ustawy Prawo wodne winien określić szczegółowe zakresy i terminy wykonania obowiązku utrzymania tego rodzaju urządzenia. Ze względu na fakt, iż postępowanie prowadzone przez Wójta Gminy C. toczyło się w trybie art. 29 ust. 3 ustawy Prawo wodne, a z treści orzeczenia wynika, że zmiana stanu wody na gruncie może polegać także na ingerencji w urządzenia melioracyjne, to w takim przypadku art. 77 ust. 2 ustawy Prawo wodne ma charakter lex specialis w stosunku do normy art. 29 ust 3 przywołanej ustawy. W dotychczasowym postępowaniu organ ustalił, że przedmiotowy rów figuruje na mapie ewidencyjnej miejscowości C., znajdującej się w zasobie Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej Starostwa Powiatowego w S. i oznaczony jest symbolem "W". Wypis z rejestru gruntów i budynków dla tej samej działki również potwierdza fakt istnienia rowu, gdyż powierzchnia 0,0184 ha zakwalifikowana jest jako rowy W-PsV. Orzeczenia sądów z zakresu naruszenia stosunków wodnych mówią jednoznacznie, że oznaczenie jako kontur "W" w konkretnej działce oznacza urządzenie należące do melioracji szczegółowej.
Wnioskodawca wskazał, że wobec tak ustalonych faktów, jak również kompetencji starosty dotyczących określania obowiązków związanych z utrzymaniem urządzeń melioracji wodnych szczegółowych, przekazał akta sprawy wraz z orzeczeniem WSA w Warszawie celem rozpatrzenia według właściwości do Starosty S. W dniu 28 sierpnia 2014 r. Starosta, powołując się na pismo Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych w Warszawie, Oddział Radom, Inspektorat w S., wskazał, iż działka nr [...] nie figuruje w prowadzonej przez ww. organ ewidencji wód, urządzeń wodnych oraz zmeliorowanych gruntów. Nadto według WZMiUW na przedmiotowej działce nie występują urządzenia melioracji wodnych. Poruszył także kwestię zapisu jaki pojawił się w wydanej dla tej działki decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w której Marszałek Województwa M. uzgadniając projekt stwierdził cyt. "Wymieniona w projekcie decyzji nie figuruje w ewidencji wód i urządzeń wodnych oraz zmeliorowanych gruntów" oraz, że "Grunty objęte uzgodnieniem nie były meliorowane". Starosta S. odesłał akta sprawy do Wójta Gminy C. Wnioskodawca zarzucił, że Starosta w żaden sposób nie odniósł się do faktu, że w wypisie wydanym właśnie przez Starostę S. ww. nieruchomość posiada powierzchnię 0,0184 ha zakwalifikowaną jako rowy W-PsV, co jest sprzeczne z twierdzeniem, iż na przedmiotowej działce nie występują urządzenia melioracji wodnych. Wyrok WSA w Warszawie nie kwestionował w żaden sposób faktu istnienia rowu, zarzucił tylko organowi I instancji brak ustaleń dotyczących czy zasypanie rowu było ingerencją w urządzenie melioracyjne szczegółowe.