Dnia 13 marca 2014 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz sędzia NSA Maciej Dybowski /spr./ sędzia del. NSA Zdzisław Kostka Protokolant sekretarz sądowy Tomasz Bogdan Godlewski po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2014 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] z dnia [...] 2013 r. nr [...] o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego między Burmistrzem Miasta [...] a [...] Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w [...] w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku J. M. z dnia 2 września 2013 r. dotyczącego zezwolenia na usunięcie drzew postanawia: wskazać [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] jako organ właściwy do rozpoznania wniosku J. M. z dnia 2 września 2013 r.
[...] Wojewódzki Konserwator Zabytków w [...] pismem z dnia 27 listopada 2013 r. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego zaistniałego między Burmistrzem Miasta [...] a [...] Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w [...] przez wskazanie Burmistrza Miasta [...] jako organu właściwego do wydania zezwolenia na usunięcie drzew.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że pismem z dnia 2 września 2013 r. J. M. wniósł do [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] (dalej Konserwator Zabytków) o wyrażenie zgody na usunięcie dwu drzew z terenu działki nr ewid. [...] przy ul. [...] w [...]. Po analizie wniosku Konserwator Zabytków uznał, że nie jest właściwy w sprawie wycinki drzew i pismem z 25 czerwca 2013 r. przekazał wniosek do rozpatrzenia Burmistrzowi Miasta [...] (dalej Burmistrz). Pismem z 21 października 2013 r. Burmistrz zwrócił ów wniosek Konserwatorowi Zabytków wskazując, że nie jest organem właściwym w sprawie. Między organami doszło do negatywnego sporu kompetencyjnego. Spór w niniejszej sprawie wynika z zastosowania przez organy odmiennej interpretacji pojęcia "nieruchomość wpisana do rejestru zabytków" w rozumieniu art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody ([j.t.] Dz. U. z 2013 r., poz. 627, [zm. poz. 628], dalej uop bądź ustawa o ochronie przyrody).
Konserwator Zabytków wyjaśnił, że zakres ochrony konserwatorskiej wynikający z poszczególnych form ochrony zabytków nieruchomości jest zróżnicowany. Wpisanie do rejestru zabytków zespołu budowlanego i złożenia urbanistycznego miasta, nie jest jednoznacznym z wpisaniem wszystkich elementów znajdujących się na tym terenie. Konserwator zabytków dokonuje indywidualnego wpisu do rejestru zabytków, jeżeli jakiś element, w tym zespół zieleni zabytkowej, posiada wartość historyczną i zabytkową.
Traktowanie każdej zieleni, każdego drzewa, znajdujących się na terenie złożenia urbanistycznego, jako wpisanych do rejestru zabytków, byłoby niezgodne z założeniami ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami [(Dz. U. nr 162, poz. 1568 ze zm., dalej uoz bądź ustawa o ochronie zabytków)]. Innemu celowi służy objęcie ochroną układów urbanistycznych i zespołów budowlanych, a innemu objęcie ochroną konkretnej nieruchomości. Gdyby cele te były tożsame, nie byłoby potrzeby obejmowania poszczególnych obiektów ochroną jeżeli znajdują się one na terenie, na którym są już chronione układy urbanistyczne.
Przedmiotowa nieruchomość nie jest objęta indywidualnym wpisem do rejestru zabytków. Na podstawie decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków [w ...] z [...] 1955 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] 1955 r.), nieruchomość znajduje się w obrębie zabytkowej części miasta [...], wpisanej do rejestru zabytków pod nr 62, a na podstawie decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków [w ...] z [...] 1981 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] 1981 r.), znajduje się na terenie zespołu urbanistyczno-krajobrazowego miasta [...], wpisanego do rejestru zabytków pod nr [...].