Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. NSA Janina Kosowska po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Starosty P. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Starostą P. a Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego w P. w przedmiocie wskazania organu właściwego do wydania zaświadczenia potwierdzającego możliwość użytkowania obiektu budowlanego postanawia: wskazać Starostę P. jako organ właściwy w sprawie
Pismem z dnia 7 marca 2019 r. Starosta P. zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy nim, a Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego w P. poprzez uznanie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. jako organu właściwego do rozpoznania wniosku R.M. i wydania zaświadczenia na podstawie art. 67 ust. 2 pkt 3 lit. c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, potwierdzającego możliwość użytkowania obiektu określonego w kategorii XI załącznika do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (obiekt położony przy ul. [...] w [...]).
W uzasadnieniu Starosta podniósł, iż wyżej opisany wniosek został mu przekazany przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. jako organowi właściwemu. Jednakże stanowisko ww. organu jest błędne. Zdaniem Starosty zaświadczenie potwierdzające możliwość użytkowania obiektu określonego w kategorii XI załącznika do ustawy Prawo budowlane o którym mowa w art. 67 ust. 2 pkt 3 lit. c ustawy o pomocy społecznej jest zaświadczeniem znajdującym się w zakresie aktów z art. 54 i 55 ustawy Prawo budowlane. Zaś przepisy te zostały wymienione w katalogu z art. 83 ust. 1 ww. ustawy, a więc wśród kompetencji organów nadzoru. Wskazał także, że aktualnie projektuje się zmianę art. 67 ust. 2 pkt 3 lit. c ustawy o pomocy społecznej poprzez wskazanie organu nadzoru budowlanego jako właściwego do wydania tego typu zaświadczenia.
W odpowiedzi na wniosek Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. oświadczył, iż nie jest właściwy do wydania przedmiotowego zaświadczenia. Jego zdaniem, stanowisko Starosty, iż przedmiotowe zaświadczenie mieści się w zakresie art. 54 i 55 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tj. Dz.U. z 2018r., poz. 1202) jest błędne. Dodał ponadto, że obiekt którego dotyczy podanie został zrealizowany przed 11 lipca 2003 r., a więc przed wejściem w życie ustawy nadającej organom nadzoru budowlanego kompetencji odbiorowych. W związku z tym organ nadzoru nie posiada żadnych dokumentów dla przedmiotowej inwestycji. Dodał przy tym, iż dokument potwierdzający zmianę sposobu użytkowania obiektu również wydaje organ architektoniczno-budowlany, który w niniejszej sprawie został przez organ wydany. A zatem, w ocenie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P., organem kompetentnym w sprawie jest organ architektoniczno-budowlany.
Pismem z dnia 26 kwietnia 2019 r. Starosta P. wyjaśnił, iż zmiana sposobu użytkowania obiektu została dokonana zgłoszeniem, zgodnie z art. 71 ustawy Prawo budowlane. Kopia tego zgłoszenia została przekazana Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w P., stosownie do treści art. 82b ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy Prawo budowlane. A zatem nie jest prawdą, że organ ten nie posiada dokumentów niezbędnych do wydania zaświadczenia. Organ ten posiada także przekazaną decyzję Starosty P. z dnia [...] czerwca 2014 r. zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na wykonanie robót budowlanych polegających na przebudowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego z lokalem usługowym wraz z projektem budowlanym. Starosta pokreślił, iż odnośnie obiektów kat. XI, przed przystąpieniem do użytkowania należy uzyskać decyzję o pozwoleniu na użytkowanie, stosownie do art. 55 ustawy Prawo budowlane. Podniósł także, że nie posiada uprawnień by wejść na teren działki i sprawdzić, czy obiekt spełnia warunki umożliwiające użytkowanie go jako obiektu o kategorii XI.