1. Przy formułowaniu wniosku o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego lub sporu o właściwość trzeba uwzględnić przede wszystkim dwa następujące założenia: po pierwsze wystąpienie z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu musi być poprzedzone ustaleniami i rozważaniami pozwalającymi na stwierdzenie, że przy wykorzystaniu wszelkich metod wykładni organ, do którego wpłynęło żądanie rozpoznania sprawy, nie jest właściwy, po drugie - przedmiot sporu powinien być na tyle precyzyjnie sformułowany, aby można było określić sprawę, która ma być rozpoznana. Wtedy tylko jest możliwość wskazania przez sąd organu właściwego, na podstawie art. 15 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Zatem przy uwzględnieniu powyższego należy przede wszystkim wskazać przedmiot sporu w tej sprawie.
2. Jeżeli w toku prowadzonego postępowania przez organ właściwy pojawia się także problem innej sprawy, do załatwienia której organ ten nie jest właściwy, to wówczas tenże zobowiązany jest pouczyć stronę o możliwości wystąpienia do innego organu ze stosownym wnioskiem o wszczęcie postępowania w takiej sprawie, zaś sam prowadzić i zakończyć sprawę, w której wszczął i prowadził postępowanie administracyjne.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Wójta Gminy T. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Wójtem Gminy T. a Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego w M. w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie prowadzenia robót budowlanych na działkach nr 3816, 3821, 3827, 3828 w K. postanawia wskazać - Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w M. jako organ właściwy do rozpoznania sprawy.
Wnioskiem z dnia 14 czerwca 2005 r. Wójt Gminy T. w trybie art. 4 oraz art. 15 par. 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy nim a Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego w M.
W motywach tego wniosku wskazał, iż Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w M. wszczął w dniu 27 października 2004 r. postępowanie administracyjne i prowadził je w trybie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane w związku z przemieszczeniem mas ziemi i ukształtowaniem placu manewrowego przez Piotra L. na działkach stanowiących jego własność. Zauważono również, iż postanowieniem z dnia 29 października 2003 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w M. wstrzymano prowadzenie robót budowlanych, ziemnych polegających na zmianie konfiguracji działek nr 3816, 3821, 3827, 3828 w K. oraz na wykonaniu i utwardzeniu placu manewrowego na części przedmiotowych działek. Następnie postanowieniem z dnia 25 kwietnia 2005 r. (...) na podstawie art. 65 par. 1 Kpa oraz art. 4 pkt 4 i art. 15 ust. 1 i 5 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /t.j. Dz.U. 2004 nr 121 poz. 1266 ze zm./ Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w M. przekazał według właściwości Wójtowi Gminy T. sprawę wykonania zmiany ukształtowania działek gruntu nr 3816, 3821, 3827 i 3828 w K. Gmina T.
Jak podkreślono w przedmiotowym wniosku stanowisko Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w M. jest wadliwe i narusza art. 15 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych albowiem przepis ten stanowi, że właściciel gruntów rolnych jest obowiązany do przeciwdziałania degradacji gleby w tym erozji. Tym samym chodzi tu o degradację stosunków wskutek zaniechania czynności prawidłowej gospodarki rolnej przez właściciela gruntów rolnych. Przepis powołanego wyżej art. 15 jak zauważono nie ma nic wspólnego z prowadzeniem robót budowlanych przez właściciela, a jak wynika z akt administracyjnych sprawy, zostały przemieszczone masy ziemi oraz wybudowano mur oporowy. Są to typowe czynności z zakresu robót budowlanych i podlegają Prawu budowlanemu. Skoro jak konkludował Wójt Gminy T. degradacja gruntów nie została udowodniona stąd też przekazanie sprawy organowi samorządowemu było niezasadne a tym samym czyni to zasadnym przedmiotowy wniosek o rozstrzygnięcie sporu o właściwość.
W odpowiedzi na wniosek Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w M. wskazał, że wykonane roboty ziemne w tej sprawie doprowadziły do wyłączenia z produkcji i zdegradowanie gruntów rolnych. Wizja lokalna potwierdziła zmianę dotychczasowej konfiguracji terenu poprzez przemieszczenie ziemi ale i związane z tym usuniecie jej warstw w tym urodzajnych. Zatem prawidłowo ustalono zastany stan faktyczny jako zdegradowanie gruntu a więc osoba odpowiedzialna za utratę lub ograniczenie wartości użytkowej gruntu powinna zrekultywować go na podstawie art. 20 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Celu tego nie da się osiągnąć poprzez wydanie decyzji na podstawie przepisów ustawy Prawo budowlane nakazującej przywrócenie poprzedniej konfiguracji działki. Wskazując na definicję rekultywacji gruntów zawartą w art. 4 pkt 18 cytowanej wyżej ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych podniesiono, iż kwestie związane z zakresem rzeczowym i technologią prowadzenia niezbędnych do wykonania prac muszą zatem wynikać z decyzji wydanej przez organ sprawujący kontrolę stosowania przepisów ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Dlatego też w tej części wniosek przekazano do załatwienia w tym trybie. Wyjaśniono również, że jeżeli Wójt Gminy T. uznał, że nie zachodzą przesłanki do wydania decyzji w trybie art. 15 ust. 2 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych to sprawę winien przekazać do załatwienia staroście.