Dnia 20 września 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak /spr./ sędzia NSA Andrzej Gliniecki sędzia del. WSA Mirosława Pindelska Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 20 września 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia 22 maja 2013 roku nr [...] o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska w Warszawie a Burmistrzem [...] w przedmiocie wskazania organu właściwego do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia polegającego na remoncie placu węglowego na działce [...] w obrębie [...] przy ul [...] w [...] postanawia: wskazać Burmistrza [...] jako organ właściwy do załatwienia sprawy objętej wnioskiem.
Wnioskiem z dnia 22 maja 2013 r. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie wystąpił o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego poprzez wskazanie Burmistrza [...] jako organu właściwego do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia polegającego na remoncie "placu węglowego" na działce [...] w obrębie [...] przy ulicy [...] w [...].
W uzasadnieniu Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie wyjaśnił, że pismem z dnia 23 kwietnia 2013 r. Burmistrz [...] przekazał wniosek A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w N. z dnia 9 kwietnia 2013 r., o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedmiotowego przedsięwzięcia. Burmistrz [...] uzasadnił przekazanie wniosku faktem realizacji planowanego przedsięwzięcia na terenie Portu Lotniczego [...], który w dniu 11 lipca 2012 r. został wpisany do rejestru lotnisk cywilnych i stał się lotniskiem użytku publicznego w trybie ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (Dz.U. z 2012 r., poz. 933, ze zm. - dalej jako "ustawa Prawo lotnicze"). Zdaniem Burmistrza [...], w takiej sytuacji właściwość Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie wynika z art. 75 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2008 r. Nr 199, poz. 1227 ze zm. - dalej jako "ustawa środowiskowa"), zgodnie z którym regionalny dyrektor ochrony środowiska jest właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięć polegających na realizacji inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 lutego 2009 r, o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie lotnisk użytku publicznego (Dz.U. Nr 42, poz. 340, ze zm. dalej jako "specustawa lotniskowa").
Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie wyjaśnił, że zgodnie z oświadczeniem Portu Lotniczego [...] zawartym we wniosku z dnia 9 kwietnia 2013 r., decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach będzie niezbędna do uzyskania zmiany sposobu użytkowania placu węglowego na parking długoterminowy. Wnioskodawca nie będzie zatem występował o uzyskanie decyzji realizacyjnej w trybie specustawy lotniskowej. Ponadto w piśmie z dnia 6 maja 2013 r. wnioskodawca wprost wskazał, że zgodnie z przywoływaną przez Burmistrza [...] decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r. oraz załącznikiem do tej decyzji, przedsięwzięcie nie znajduje się w granicach części lotniczej lotniska i nie może być względem niego zastosowana specustawa lotniskowa. W ocenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie, z powyższego wynika, że właściwym w sprawie jest Burmistrz [...], zgodnie z art. 75 ust. 1 pkt 4 ustawy środowiskowej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 4 w związku z art. 15 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270, zwanej dalej p.p.s.a.), sądy administracyjne rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Jednak, o sporze w rozumieniu powyższych przepisów, można mówić dopiero wtedy, kiedy organy zainteresowane w sprawie w drodze wszelkich dostępnych metod wykładni prawa, analizując wszystkie obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, dojdą do przekonania, że nie są w stanie jednoznacznie określić, który z nich jest właściwy w sprawie.