Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Kisiel Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Dałkowska-Szary /spr./ Sędzia NSA del. Wiesław Morys Protokolant: Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Prezydenta Miasta N. z dnia (...) sierpnia 2010 r. nr (...) o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta N. a Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego dla Miasta N. w przedmiocie rozbiórki tymczasowego obiektu budowlanego zrealizowanego na podstawie zgłoszenia, a istniejącego po upływie okresu jego użytkowania postanawia: wskazać Prezydenta Miasta N. jako organ właściwy do załatwienia sprawy
Wnioskiem z dnia 19 sierpnia 2010 r. Prezydent Miasta N. wystąpił o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego zaistniałego pomiędzy Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego dla Miasta N.(PINB), a Prezydentem Miasta N. w przedmiocie rozbiórki tymczasowego obiektu budowlanego zrealizowanego na podstawie zgłoszenia "A" sp. z o.o. w N., a istniejącego po upływie okresu jego użytkowania.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że Prezydent Miasta N. pismem z dnia (...) sierpnia 2005 r., znak: (...), przyjął zgłoszenie na postawienie namiotu brezentowego o wymiarach 6 x 35 m, jako podręcznego magazynu drobnych artykułów handlowych, na działce nr (...)w obrębie (...) położonej przy ul. R. w N.- na okres od 20 sierpnia 2005 r. do 20 października 2005 r. Po wyznaczonym w ww. piśmie terminie inwestor nie wykonał rozbiórki przedmiotowego namiotu.
PINB z urzędu przeprowadził postępowanie w przedmiotowej sprawie, które zakończył wydaniem decyzji z dnia (...) września 2008 r., znak: (...) o umorzeniu postępowania, w której organ ten uznał się za niewłaściwy w sprawie. Zdaniem PINB rozbiórka obiektów tymczasowych wskazanych w zgłoszeniu jest niepieniężnym obowiązkiem inwestora, którego źródłem jest zgłoszenie z określonym w nim terminie rozbiórki (art. 29 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, tj. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.). Natomiast organem egzekucyjnym obowiązków o charakterze niepieniężnym jest m.in. właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego.
Zgodnie natomiast ze stanowiskiem Prezydenta Miasta N. w przedmiotowej sprawie podstawą rozstrzygnięcia powinien być art. 48 Prawa budowlanego, dotyczący samowoli budowlanej. Prezydent podkreślił, że w zgłoszeniu inwestor nie wskazał terminu w jakim ma zamiar dokonać rozbiórki budynku - to on przyjmując zgłoszenie określił termin rozbiórki na dzień 20 października 2010 r. Po tym terminie zatem, w tym stanie faktycznym i prawnym jego budowa wymagała uzyskania pozwolenia na budowę, a nie dokonania zgłoszenia. Prezydent powołał się przy tym na orzeczenie WSA w Krakowie z 29 stycznia 2010 r., wydane w sprawie o sygn. akt II SA/Kr 1791/09.
Ponadto Prezydent, przywołując wyrok WSA w Gdańsku (sygn. akt. II SA/Gd 542/07) wskazał, że obowiązek rozbiórki tymczasowego obiektu budowlanego zrealizowanego na podstawie zgłoszenia, nie wynika bezpośrednio z przepisów prawa, tj. art. 29 ust. 1 pkt 12 oraz art. 30 ust. 1 Prawa budowlanego. Przepisy te nie są na tyle jednoznaczne i konkretne, aby bezpośrednio z nich wynikał obowiązek rozbiórki. Prezydent , powołując się na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 maja 1995 r., sygn. akt III SA 1101/94, wskazał dodatkowo, że przewidziane w art. 3 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) wszczęcie postępowania egzekucyjnego w celu wykonania obowiązku wynikającego bezpośrednio z ustawy następuje wtedy, gdy przepis określa jednoznacznie rodzaj i zakres tego obowiązku.