Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Robert Sawuła Sędziowie: Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 20 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Marszałka Województwa Wielkopolskiego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Marszałkiem Województwa Wielkopolskiego a Starostą [...] w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku o wydanie zezwolenia na przetwarzanie odpadów postanawia: wskazać Starostę Obornickiego jako organ właściwy do rozpoznania wniosku.
Marszałek Województwa Wielkopolskiego wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy nim a Starostą [...] w sprawie zmiany decyzji Starosty [...] z [...] stycznia 2017 r. udzielającej D. sp. z o.o. z siedzibą w [...] zezwolenia na przetwarzanie odpadów na terenie działek o nr ew. [...] obręb [...] oraz [...] obręb [...]położonych w miejscowości [...].
W uzasadnieniu wniosku Marszałek wskazał, że D. sp. z o.o. pismem z dnia [...] października 2019 r. złożyła do Starosty [...] wniosek o zmianę decyzji z [...] stycznia 2017 r., jednocześnie informując o toczącym się przed Marszałkiem Województwa Wielkopolskiego postępowaniu w sprawie zmiany decyzji Starosty [...] z [...] maja 2015 r. udzielającej Spółce zezwolenia na zbieranie odpadów na działce o nr [...] obręb [...] położonej w [...]. Starosta [...] uznał, że na gruncie rozpatrywanej sprawy zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 46 ust. 1ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. 2020, poz. 797 ze zm. ,dalej u.o.)., w związku z czym pismem z dnia [...] grudnia 2020 przekazał wniosek według właściwości Marszałkowi Województwa Wielkopolskiego. Starosta uznał bowiem, że przepisy u.o. należy interpretować w ten sposób, że również w przypadku posiadania odrębnych zezwoleń na zbieranie odpadów i na przetwarzanie odpadów, o właściwości marszałka województwa decyduje fakt prowadzenia zbierania i przetwarzania odpadów w jednym miejscu, gdzie jedna z działalności należy do przedsięwzięć wymienionych w art. 41 ust. 3 pkt 1 u.o. W ocenie Starosty organem właściwym do wydania decyzji w trybie art. 155 k.p.a. nie jest organ, który wydał decyzję, jak literalnie stanowi powyższy przepis, lecz organ, który wskutek zmiany przepisów prawa przejął kompetencje do załatwienia sprawy danego rodzaju.
Zdaniem Marszałka zezwolenie na przetwarzanie odpadów udzielone D. sp. z o.o. na podstawie decyzji Starosty [...] z dnia [...] stycznia 2017 r. nie dotyczy żadnej z działalności wymienionych w art. 41 ust. 3 pkt 1 lit. a-c u.o. W omawianym zakresie nie nastąpiła zmiana stanu prawnego skutkująca przejęciem kompetencji przez Marszałka Województwa Wielkopolskiego. Zmiana taka nastąpiła wyłącznie w stosunku do zezwolenia na zbieranie odpadów objętego decyzją Starosty z dnia [...] maja 2015 r., albowiem od dnia 5 września 2018 r. obowiązuje przepis art. 41 ust. 3 pkt 1 lit. d u.o., dodany przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 1592), a dotyczy zbierania odpadów o ilości powyżej 3000 Mg rocznie.
Zdaniem Marszałka Województwa Wielkopolskiego Starosta [...] dokonał rozszerzającej wykładni art. 41 ust. 6 u.o. bez uwzględnienia postanowień ust. 5 powołanego artykułu. Wnioskujący wskazał, że ustawodawca odróżnia dwa odrębne zezwolenia na gospodarowanie odpadami od jednego zezwolenia zawierające elementy obu tych zezwoleń.
Zdaniem Marszałka Województwa Wielkopolskiego organem właściwym w przedmiocie zmiany decyzji z dnia [...] stycznia 2017 r. jest Starosta [...].