Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie budowy zespołu handlowo
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia del. WSA Iwona Niżnik-Dobosz po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Starosty P. z dnia 5 października 2016 r. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Starostą P. a Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego w P. w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie budowy zespołu handlowo-usługowego postanawia: wskazać Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. jako organ właściwy w sprawie.

Uzasadnienie strona 1/3

Starosta P. wniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego z Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego w P. w sprawie dotyczącej budowy zespołu handlowo - usługowego wraz z zewnętrzną infrastrukturą techniczną na działkach nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] przy Al. [...] w P.

Uzasadniając wniosek twierdził, że wskazany zespół handlowo - usługowy został wybudowany na podstawie decyzji Burmistrza Miasta P. nr [...] z [...] sierpnia 2000 r., która została prawomocnie uchylona przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 12 listopada 2002 r. w sprawie o sygn. akt IV SA 1373-1379/02. Ponadto podniósł, że [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z [...] lutego 2014 r. uchylił decyzję Burmistrza Miasta P. nr [...] z [...] października 2002 r., którą udzielono pozwolenia na użytkowanie tego obiektu budowlanego, i umorzył postępowanie w sprawie udzielenia pozwolenia na użytkowanie. Następnie wskazał, że po uchyleniu tych decyzji Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. pismem z 28 lipca 2016 r. przekazał sprawę Staroście P. powołując się na art. 37 ust. 2 pkt 2 Prawa budowlanego w brzmieniu obowiązującym od 28 czerwca 2015 r. W ocenie Starosty P., w sprawie powinien mieć jednak zastosowanie powołany przepis w brzmieniu sprzed tej daty. Wynika to, jak wskazał, z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw, którą znowelizowano art. 37 Prawa budowlanego, stanowiący, że do spraw wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie nowelizacji ostateczną decyzją stosuje się przepisu dotychczasowe. Zgodnie zaś z art. 37 Prawa budowlanego sprzed nowelizacji wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę ma miejsce jedynie w razie nierozpoczęcia robót budowlanych, natomiast w pozostałych przypadkach wznowienie budowy następuje po wydaniu decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych. Ponadto Starosta P. wskazał, że w wydanej przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego decyzji z [...] lutego 2016 r., którą uchylono decyzję organu pierwszej instancji i przekazano sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia, stwierdzono, że w przypadku zrealizowania inwestycji w oparciu o ostateczną decyzję o pozwoleniu na budowę, następnie unieważnioną lub uchyloną, postępowanie przed organami nadzoru budowlanego powinno być prowadzone w trybie art. 50 ust. 1 i art. 51 Prawa budowlanego.

W odpowiedzi na wniosek Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. wniósł o wskazanie Starosty P., jako organu właściwego do rozpoznania sprawy budowy zespołu handlowo - usługowego. Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, że zespół handlowo - usługowy, którego dotyczy sprawa, został wybudowany na podstawie pozwolenia na budowę, które zostało uchylone. Następnie przedstawił argumentację sprowadzającą się do próby wykazania, że zmiana art. 37 Prawa budowlanego nie miała charakteru normatywnego, lecz stanowiła wyjaśnienie znaczenia tego przepisu, co oznacza, że przed nowelizacją jego znaczenie było takie same, jak po nowelizacji.

Strona 1/3