Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Rzążewska /spr./ Sędziowie sędzia del. WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz sędzia NSA Andrzej Gliniecki Protokolant Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 18 stycznia 2008 r. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy [...] Wojewódzkim Inspektorem Ochrony Środowiska w S. a Burmistrzem P. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpatrzenia sprawy zanieczyszczenia powietrza przez dym z kotłowni postanawia: 1. oddalić wniosek, 2. uchylić postanowienie Burmistrza P. z dnia [...] o Nr [...]
Pismem z dnia 23 stycznia 2008 r. [...] Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska w S. wniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego zaistniałego pomiędzy Burmistrzem P. a [...] Wojewódzkim Inspektorem Ochrony Środowiska w S. w sprawie zanieczyszczenia powietrza przez dym z kotłowni, wnosząc o uznanie, że organem właściwym jest Burmistrz P. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że zgodnie z art. 376 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902) organem właściwym do podjęcia działań w niniejszej sprawie jest burmistrz miasta, do jego zadań należy bowiem w myśl art. 362 wskazanej ustawy egzekwowanie spełnienia wymagań ochrony środowiska w przypadku negatywnego oddziaływania na nie. Podjęcie działań przez Inspektora wymaga natomiast wyraźnego przepisu ustawy, a w niniejszej sprawie taka podstawa zdaniem organu nie występuje. Okoliczności przekazania sprawy wskazują natomiast, że Burmistrz nie próbował nawet przeprowadzić stosownego postępowania dla właściwego ustalenia organów, czym naruszył art. 7 i 9 k.p.a.
W odpowiedzi na wniosek Burmistrz P. podniósł, że zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz.U. z 2007 r. Nr 44, poz. 287 ze zm.) zadania określone w tym akcie prawnym oraz w ustawie Prawo ochrony środowiska realizują organy Inspekcji Ochrony Środowiska.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Spór kompetencyjny w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, jak również przepisów art. 4 oraz art. 15 § 1 pkt 4 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", jest sporem o prawo, jakie w danej sytuacji należy zastosować. Przy formułowaniu wniosku o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego należy uwzględnić przede wszystkim dwa następujące założenia: po pierwsze - wystąpienie z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu winno być poprzedzone ustaleniami i rozważaniami pozwalającymi na stwierdzenie, że przy wykorzystaniu wszelkich metod wykładni organ, do którego wpłynął wniosek o rozpoznanie sprawy, nie jest organem właściwym, po drugie przedmiot sporu kompetencyjnego powinien być sformułowany w taki sposób, aby możliwe było określenie sprawy, która ma być rozpoznana. Wskazać należy, że dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy w jakiej zaistniał spór należy do kompetencji organu administracji w ramach czynności określonych w art. 7 k.p.a. Dopiero jednoznaczne ustalenie stanu faktycznego, które daje organowi administracji podstawę do stwierdzenia, że nie jest właściwy do załatwienia danej sprawy stanowi podstawę do przekazania żądania organowi właściwemu jego zdaniem w sprawie, a następnie, jeżeli ten organ uzna się za niewłaściwy, wystąpienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego. Ustalenie okoliczności faktycznych sprawy nie należy natomiast do kompetencji Naczelnego Sądu Administracyjnego, którego zakres kognicji ograniczony jest do wskazania właściwego organu na podstawie art. 15 § 2 p.p.s.a.