Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Czapska-Górnikiewicz Sędziowie: Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska /spr./ Sędzia NSA del. Jerzy Solarski Protokolant: Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Marszałka Województwa Łódzkiego z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Marszałkiem Województwa Łódzkiego a Starostą Zduńskowolskim w przedmiocie rozpoznania wniosku "[...]" Spółki z .o.o. z siedzibą w Z. o wydanie zezwolenia na prowadzenia działalności w zakresie odzysku odpadów innych niż niebezpieczne postanawia: wskazać Starostę Zduńskowolskiego jako organ właściwy do rozpoznania wniosku.
Wnioskiem z dnia [...] listopada 2009 r. Marszałek Województwa Łódzkiego wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozpoznanie sporu o właściwość, jaki powstał pomiędzy nim a Starostą Zduńskowolskim w związku z przekazaniem przez Starostę Zduńskowolskiego, postanowieniem z dnia [...] października 2009 r. nr [...], wniosku "[...]" Sp. z o.p. z/s w Z. z dnia [...] sierpnia 2009 r. o udzielenie zezwolenia na odzysk odpadów innych niż niebezpieczne.
W postanowieniu przekazującym wniosek "[...]" Marszałkowi Starosta stwierdził, iż w sprawie chodzi o odpady powstałe w wyniku wydobywania kopalin i ich przeróbki, a zatem mają zastosowanie przepisy ustawy o odpadach wydobywczych, a sprawy zezwolenia na odzysk odpadów innych niż niebezpieczne starosta może rozpatrywać tylko z wyłączeniem określonych w tej ustawie odpadów.
We wniosku o rozstrzygnięcie sporu Marszałek Województwa wyjaśnił, iż "[...]" Sp. z o.o. zakończyła eksploatację złoża, nastąpiło rozliczenie i wykreślenie złoża z rejestru obszarów górniczych, a także wygaszenie koncesji na wydobywanie kopalin ze złóż. W takiej sytuacji, zdaniem Marszałka, nie może mieć zastosowania art. 40 ust. 1 pkt 2a ustawy o odpadach wydobywczych, ale art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy o odpadach, a ten przepis wskazuje starostę jako organ właściwy do wydania zezwolenia na odzysk odpadów.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W niniejszej sprawie powstał negatywny spór kompetencyjny, bowiem dwa organy - Starosta Zduńskowolski i Marszałek Województwa Łódzkiego - uznały się za niewłaściwe do rozpoznania wniosku Spółki z o.o. "[...]".
Wniosek "[...]" Spółki z o.o. z dnia 25 sierpnia 2009 r. dotyczył zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie odzysku odpadów innych niż niebezpieczne, powstałych w wyniku eksploatacji złoża kruszywa. Z wniosku tego wynika, że wydobywanie kopaliny ze złoża "[...]" odbywało się na podstawie koncesji Wojewody Łódzkiego, przy czym działalność ta została zakończona, złoże rozliczone, koncesja wygaszona a obszar górniczy zlikwidowany. Starosta Zduńskowolski uważa, że w takiej sytuacji zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych (Dz.U. Nr 138, poz. 865), dalej "ustawa o odpadach wydobywczych", natomiast Marszałek Województwa Łódzkiego, że ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz.U. z 2007 r. Nr 38, poz. 251 ze zm.), dalej "ustawa o odpadach".
Odpadami wydobywczymi, stosownie do art. 3 pkt 7 ustawy o odpadach wydobywczych, są pochodzące z poszukiwania, rozpoznawania, wydobywania, przeróbki i magazynowania kopalin ze złóż i zasady postępowania z tymi odpadami reguluje ta ustawa. Jednak zawiera ona odesłanie do przepisów innych ustaw ze względu na rodzaj odpadów (w górotworze, odpady promieniotwórcze, art. 1 ust. 2 i 4) lub w zakresie, którego sama nie reguluje (art. 1 ust. 3). W art. 1 ust. 1 ustawy zawarty jest jej zakres przedmiotowy i wynika z niego, że reguluje ona zasady gospodarowania odpadami wydobywczymi oraz niezanieczyszczoną glebą, zasady prowadzenia obiektów unieszkodliwiania odpadów wydobywczych, procedury związane z uzyskiwaniem zezwoleń i pozwoleń związanych z gospodarką odpadami wydobywczymi, procedury związane z zapobieganiem poważnym wypadkom w obiektach unieszkodliwiania odpadów wydobywczych kategorii A. Z dalszych przepisów ustawy o odpadach wydobywczych wynika, że reguluje ona uzyskiwanie decyzji zatwierdzającej program gospodarowania odpadami wydobywczymi (rozdział 3), zezwolenia na prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych (rozdział 4), natomiast regulacji w zakresie zezwoleń na odzysk odpadów nie zawiera.
Wobec tego należy skorzystać z odesłania, o którym mowa w art. 1 ust. 3 ustawy o odpadach wydobywczych i zastosować w sprawie przepisy ustawy o odpadach.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o odpadach prowadzenie działalności w zakresie odzysku odpadów może się odbywać tylko na podstawie zezwolenia właściwego organu. Właściwość rzeczową organów określa ust. 3 tego artykułu. Stosownie do niego marszałek województwa właściwy jest dla przedsięwzięć lub instalacji, o których mowa w art. 378 ust. 2a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 ze zm.), tj. dot. przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, zaś starosta dla pozostałych przedsięwzięć.
W niniejszej sprawie nie chodzi o przedsięwzięcie, o którym mowa w art. 378 ust. 2a Prawa ochrony środowiska, zatem zastosowanie ma art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy o odpadach z mocy art. 1 ust. 3 ustawy o odpadach wydobywczych.
Wobec powyższego należało uznać Starostę Zduńskowolskiego jako organ właściwy do rozpoznania wniosku "[...]" Sp. z o.o. z/s w Z. i Naczelny Sąd Administracyjny uczynił to na podstawie art. 15 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).