Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wiśniewska, Sędziowie NSA Zdzisław Kostka, Małgorzata Stahl (spr.), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Starosty Tomaszowskiego o rozstrzygniecie sporu kompetencyjnego pomiędzy Starostą Tomaszowskim a Kierownikiem Powiatowego Biura Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Tomaszowie Mazowieckim w przedmiocie rozpatrzenia zgłoszenia właściciela o dokonaniu zalesienia gruntów rolnych postanawia wskazać Starostę Tomaszowskiego jako właściwego do rozpatrzenia zgłoszenia właściciela o dokonaniu zalesienia gruntów rolnych.
Starosta Tomaszowski wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy nim a Kierownikiem Powiatowego Biura Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w sprawie rozpatrzenia zgłoszenia właściciela gruntów z dnia 30 października 2003 r. o dokonaniu zalesienia gruntów rolnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 15 listopada 2005 r. stwierdził swą niewłaściwość i przekazał sprawę Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu.
We wniosku Starosta Tomaszowski wyjaśnił, że decyzją z dnia 22 września 2003 r. wydaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia (Dz.U. Nr 73,poz.764 ze zm.)Starosta zezwolił właścicielowi gruntu na przeznaczenie gruntów rolnych do zalesienia. Następnie decyzją z dnia 14 czerwca 2004 r. stwierdził prowadzenie uprawy leśnej i brak uprawnień właściciela do uzyskania ekwiwalentu za wyłączenie gruntów rolnych z produkcji rolniczej z uwagi na otrzymywanie renty( w myśl art.7 ust.6 pow. ustawy właściciel miał otrzymywać ekwiwalent do czasu nabycia prawa do emerytury lub renty, nie dłużej niż przez okres 20 lat).
Samorządowe Kolegium Odwoławcze rozpoznając odwołanie uchyliło wskazaną decyzję i umorzył postępowanie I instancji. Powodem uchylenia było wydanie decyzji bez podstawy prawnej, bo w dacie jej wydania straciła już moc, z dniem 15 stycznia 2004 r., ustawa z 8 czerwca 2001 r. na mocy art. 15 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej(Dz.U. Nr 229,poz.2273 ze zm.).Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi rozpoznając skargę właściciela gruntu wyrokiem z dnia 22 czerwca 2005 r. uchylił zaskarżona decyzję organu odwoławczego i poprzedzającą ją decyzję Starosty. Sąd stwierdził, że w dacie wydawania decyzji II instancji obowiązywało już rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na zalesienie gruntów rolnych objętych planem rozwoju obszarów wiejskich(Dz.U. Nr 187,poz. 1929), wydane na podstawie ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. Rozporządzenie to przewiduje kilka rodzajów pomocy .W tej sytuacji organ odwoławczy winien uchylić decyzję wydaną bez podstawy prawnej i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania co otworzyłoby drogę do orzekania na podstawie nowych przepisów.
Analizując przepisy nowej ustawy Starosta ustalił , że właściwy do przyjęcia zgłoszenia i udzielania pomocy finansowej jest kierownik Powiatowego Biura Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa i postanowieniem z dnia 23 września 2005 r. jemu przekazał sprawę według właściwości.
Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Tomaszowie Mazowieckim postanowieniem 1/05 z dnia 13 października 2005 r. stwierdził swoją niewłaściwość i przekazał sprawę według właściwości Staroście Tomaszowskiemu. Wyjaśnił, że jego właściwość dotyczy spraw wszczętych i prowadzonych na podstawie ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. oraz rozporządzenia RM z 11 sierpnia 2004 r. Brak zatem podstaw do wydawania przez niego decyzji w sprawach w których zalesienie nastąpiło w oparciu o ustawę o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia z 2001 r. Podstawą taką nie jest przepis art.5 ustawy z 28 listopada 2003 r., bo zgodnie z jej art.1 określa ona zadania i właściwość organów w zakresie wspierania rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej określonych przepisami Unii Europejskiej oraz postanowieniami Traktatu akcesyjnego z 16 kwietnia 2003 r. Płatności realizowane na podstawie ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. finansowane były i są z innych Funduszy i w związku z tym nie ma do nich zastosowania ustawa z 28 listopada 2003 r. Ponadto płatności z Sekcji Gwarancji mogą być realizowane na podstawie planu rozwoju obszarów wiejskich zatwierdzonego przez Radę Ministrów i przyjętego przez Komisję. Dopiero wtedy Rada Ministrów mogła określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb udzielania pomocy na działania objęte planem, w tym na zalesienie oraz przestrzenny zasięg wdrażania tych działań, mając na względzie ustalenia dokonane z Komisją Europejską. Zgodnie z § 6 pow. rozporządzenia Kierownik Biura jest właściwy do przyznania pomocy wyłącznie w sprawach wszczętych w trybie i na zasadach w nim określonych. Podstawą właściwości Kierownika nie może być uchylenie ustawy z dnia 28 listopada 2003 r.