Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na postanowienie SKO w O. nr [...] w przedmiocie nieuwzględnienia zażalenia
Uzasadnienie strona 2/2

Zażaleniem adw. M. Ż. zaskarżył powyższe postanowienie, zarzucając mu rażące naruszenie art. 250 p.p.s.a. oraz § 5 w zw. z § 13 ust. 4 pkt 2 oraz § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, poprzez ich błędne i bezpodstawne niezastosowanie.

Z uwagi na powyższe wniesiono o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez uwzględnienie w całości wniosku o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu oraz orzeczenie o kosztach postępowania sądowego w drugiej instancji.

W uzasadnieniu podniesiono, że Sąd I instancji błędnie przyjął, iż działający w imieniu skarżącej adwokat wydając opinię o braku podstaw do wznowienia postępowania rzekomo nie udzielił pomocy prawnej, co miało uzasadniać odmowę przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu. Pełnomocnik podniósł, że spełnił wszystkie przesłanki określone w przepisach prawa i orzecznictwie sądowym. W sytuacji, gdy stwierdził, iż brak jest w przedmiotowej sprawie podstaw dla wznowienia postępowania, wydał opinię o braku podstaw do wznowienia. Jest oczywiste, że nie mógł udzielić odpowiedzi na pytania Sądu o wskazanie podstaw skargi o wznowienie, jeżeli takich podstaw nie było.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne.

Zgodnie z art. 250 p.p.s.a. wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. O przyznaniu wynagrodzenia oraz jego wysokości orzeka sąd w orzeczeniu kończącym postępowanie w danej instancji, na wniosek złożony przez pełnomocnika, zawierający oświadczenie że opłaty stanowiące koszty sądowe nie zostały zapłacone w całości lub w części. Sąd orzekając o wynagrodzeniu pełnomocnika ocenia od strony merytorycznej rzetelność udzielonej pomocy prawnej, przede wszystkim biorąc pod uwagę czy czynności procesowe przez niego dokonane odpowiadają wymaganiom formalnym.

Podkreślić należy, że mimo literalnej wykładni art. 250 p.p.s.a., przepis ten nie nakłada na sąd obowiązku uwzględnienia każdego wniosku pełnomocnika o zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Jak zaznaczono powyżej, wniosek o przyznanie pełnomocnikowi wynagrodzenia podlega ocenie sądu także pod kątem jakości usług świadczonych w ramach pomocy prawnej. Przyznane wynagrodzenie obciąża Skarb Państwa, a sąd dysponując w tym zakresie środkami publicznymi odpowiada za "zasadność i legalność ich wydatkowania". (por. B. Dauter w: S. Babiarz i inni, "Koszty postępowania w sprawach administracyjnych i sądowoadministracyjnych", Wyd. LexisNexis 2007, s. 317).

W niniejszej sprawie ustanowiony dla skarżącej przez Sąd adwokat z urzędu, wyznaczony przez organ samorządu adwokackiego, zamiast uzupełnić na wezwanie Sądu z dnia 1 sierpnia 2013 r. braki formalne skargi o wznowienie postępowania zainicjowanego skargą wniesioną osobiście przez skarżącą w dniu 12 lipca 2013 r., złożył po upływie zakreślonego terminu w dniu 26 sierpnia 2013 r. opinię prawną o braku podstaw do wniesienia skargi o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu z dnia 7 listopada 2012 r., sygn. akt IV SA/Wa 2463/12. Powyższe poskutkowało odrzuceniem skargi o wznowienie postępowania sądowego i uniemożliwiło jej merytoryczne rozpoznanie przez sąd administracyjny.

W tej sytuacji Sąd I instancji - oceniając od strony merytorycznej rzetelność udzielonej pomocy prawnej - mógł uznać, że dokonana przez wyznaczonego pełnomocnika po upływie zakreślonego terminu na uzupełnienie braków formalnych skargi czynność nie ma charakteru pomocy prawnej i w konsekwencji odmówić uwzględnienia zgłoszonego żądania.

Nie doszło zatem do naruszenia wskazanych w zażaleniu przepisów art. 250 p.p.s.a. oraz § 5 w zw. z § 13 ust. 4 pkt 2 oraz § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz U 2013.461j.t. ).

Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 p.p.s.a., oddalił zażalenie.

Strona 2/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6059 Inne o symbolu podstawowym 605
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze