Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz, , , po rozpoznaniu w dniu 25 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lipca 2011 r., sygn. akt VIII SA/Wa 547/11 odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi A. S. na orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia w sprawie zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), odmówił A. S. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie z dnia [...] stycznia 2011 r., w przedmiocie orzeczenia w sprawie zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej.
W uzasadnieniu postanowienia podano, że jako okoliczność uzasadniającą przywrócenie terminu skarżący wskazał, że w okresie doręczenia zaskarżonego orzeczenia znajdował się pod opieką lekarza psychiatry. Zdaniem Sądu I instancji argumentacja zawarta we wniosku o przywrócenie terminu nie daje jednak podstaw do uznania braku winy w uchybieniu terminu, a świadczyć może jedynie o niedochowaniu należytej staranności przy prowadzeniu własnych spraw. Przeszkoda uniemożliwiająca skarżącemu dochowanie terminu ustała bowiem w lutym 2011 r., podczas gdy termin do wniesienia skargi upływał 23 marca 2011 r., a skarżący złożył skargę dopiero 12 maja 2011 r.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł A. S., podnosząc argumenty tożsame z zawartymi we wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 85 ppsa, czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Zgodnie natomiast z art. 86 § 1 ppsa, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. We wniosku tym strona zobowiązana jest do uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu, w myśl art. 87 § 2 ppsa.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, stanowisko wyrażone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia należy uznać za zgodne z prawem.
W orzecznictwie i w literaturze prawniczej przyjmuje się, iż brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, przy zastosowaniu obiektywnego miernika staranności, jaki można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.
Naczelny Sąd Administracyjny w pełni akceptuje stanowisko Sądu I instancji, iż okoliczności na które powołuje się skarżący, nie uzasadniają uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji na mocy art. 184 w związku z art. 197 § 2 ppsa.