Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak po rozpoznaniu w dniu 24 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 lipca 2018 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie o sygn. akt VII SA/Wa 1668/17 ze skargi J. G. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2017 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 25 lipca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie o sygn. akt VII SA/Wa 1668/17, na podstawie art. 178 w zw. z art. 177a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) - P.p.s.a., odrzucił skargę kasacyjną J. G. od wyroku WSA w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2018 r. oddalającego skargę J. G. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2017 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarga kasacyjna jako sformalizowany środek odwoławczy sporządzany przez profesjonalistę powinna wskazać na konkretne, naruszone przez sąd zaskarżonym orzeczeniem, przepisy, z podaniem numeru artykułu, paragrafu, ustępu, punktu oraz innych jednostek redakcyjnych konkretnej normy prawnej. Skarga kasacyjna nie spełnia wymogów z art. 178 P.p.s.a., ponieważ nie zawiera podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia, a zatem elementów konstrukcyjnych tego środka odwoławczego, których brak nie podlega uzupełnieniu na wezwanie sądu. Pełnomocnik skarżącego nadesłał skargę kasacyjną składającą się z dwóch stron: pierwszej i piątej, nie tylko nie dołączając do niej wskazanych tam załączników, ale przede wszystkim nie wypełniając wymogów formalnych przewidzianych dla tego środka odwoławczego, uregulowanych w art. 176 P.p.s.a.
J. G. wniósł zażalenie na powyższe postanowienie, domagając się jego uchylenia w całości jako wydanego przedwcześnie oraz zasądzenia na rzecz skarżącego kosztów postępowania. Skarżący zarzucił naruszenie: a) art. 178 P.p.s.a. poprzez przyjęcie, że wniesiona skarga kasacyjna nie zawiera uzasadnionych podstaw kasacyjnych, podczas gdy już w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że wniesiona skarga składa się wyłącznie z ponumerowanych stron nr 1 i 5, stąd powyższa okoliczność stanowi, iż w ramach wniesionego egzemplarza omyłkowo nie zostały przedłożone strony nr 2-4, stąd wskazanie, iż zachodzą okoliczności uzasadniające odrzucenie skargi kasacyjnej z uwagi na nieprzytoczenie podstaw kasacyjnych jest co najmniej przedwczesna, skoro mogła ona zostać dokonana po skierowaniu do skarżącego wezwania o uzupełnienie braków wniesionego środka zaskarżenia; b) art. 49 w zw. z art. 193 P.p.s.a. poprzez niezastosowanie postępowania naprawczego, a tym samym brak wezwania pełnomocnika skarżącego kasacyjnie do uzupełnienia braków wniesionej skargi polegającej na uzupełnieniu brakujących stron wniesionej skargi, tj. stron od 2-4, a tym samym działanie charakteryzujące się nadmiernym formalizmem w sposób nieuzasadniony ograniczającym prawo do Sądu, gdyż w ocenie skarżącego nic nie stało na przeszkodzie do skierowania wezwania o przedłożenie brakujących stron wniesionej skargi kasacyjnej, a dopiero w przypadku, w którym owe strony nie zostaną wniesione, bądź w przypadku wniesienia brakujących stron, jednakże nie w przypadku gdyby nie zawierały one elementów obligatoryjnych skargi kasacyjnej, jej odrzucenie.