Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zygmunt Niewiadomski po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2005r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lipca 2005r. sygn. akt VI SA/Wa 1440/04 o odrzuceniu zażalenia S. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 czerwca 2005r. sygn. akt VI SA/Wa 1440/04 o odrzuceniu skargi kasacyjnej S. B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 2005r. sygn. akt VI SA/Wa 1440/04 o odrzuceniu skargi S. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ostrołęce z dnia 9 czerwca 2004r. Nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: - oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 7 lipca 2005r., sygn. akt VI SA/Wa 1440/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie S. B. na postanowienie tego Sądu wydane w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 4 marca 2005r. o odrzuceniu skargi na postanowienie organu administracji.

Zażalenie S. B. na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej zostało odrzucone z tej samej przyczyny, co skarga kasacyjna, mianowicie z powodu sporządzenia tych środków odwoławczych przez osobę nie legitymującą się uprawnieniami adwokata lub radcy prawnego.

Na powyższe postanowienie złożył zażalenie skarżący S. B., podnosząc że nigdy nie składał skargi kasacyjnej, gdyż "brak było podstaw prawnych do złożenia skargi kasacyjnej w tej sprawie".

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. W myśl art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis stanowi inaczej. Skoro zatem S. B. od postanowienia o odrzuceniu skargi, które niewątpliwie jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie, złożył środek zaskarżenia, to Sąd zasadnie uznał ten środek za skargę kasacyjną, gdyż tylko taki środek mu przysługiwał.

Stosownie natomiast do art. 175 § 1 powołanej ustawy skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata bądź radcę prawnego z zastrzeżeniem wyjątków określonych w § 2 i 3 wskazanego przepisu. W tej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną, jako, że nie spełniała ona powyższego wymogu natury formalnej.

Z tej samej przyczyny odrzuceniu podlegało zażalenie złożone na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej, albowiem zgodnie z art. 194 § 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zażalenie, którego przedmiotem jest postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej, także powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Z akt sprawy nie wynika, aby skarżący S. B. legitymował się uprawnieniami zawodowymi umożliwiającymi mu skuteczne sporządzenie sformalizowanego środka zaskarżenia, jakim jest skarga kasacyjna, czy zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej.

Z powyższych przyczyn orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1