Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia L. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 sierpnia 2005r., sygn. akt 6 II SA 1152/03 o oddaleniu wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od opłaty kancelaryjnej za odpis orzeczenia z uzasadnieniem w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 stycznia 2003 r., nr [...] w przedmiocie scalenia gruntów p o s t a n a w i a oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od opłaty kancelaryjnej za odpis wyroku z jego uzasadnieniem wydanego w dniu 24 sierpnia 2004 r. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że pełnomocnik skarżącego pomimo wezwania do złożenia wniosku PPF wypełnionego i podpisanego osobiście przez skarżącego, wniosku takiego nie złożył. Sąd tym samym nie miał podstaw do uznania, że skarżący spełnia przesłanki do przyznania prawa pomocy w oparciu o art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
W zażaleniu wniesionym na powyższe postanowienie pełnomocnik skarżącego podniósł, że nie otrzymał z Sądu formularza, zatem nie ponosi winy za brak wniesienia wniosku na urzędowym formularzu. Jednocześnie pełnomocnik ponownie wskazał na ciężką sytuacje materialną skarżącego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne. Jak wynika z akt sprawy pełnomocnik skarżącego W. M. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu w swoim imieniu. W związku z powyższym został wezwany pismem z dnia 3 listopada 2004 r., doręczonym w dniu 12 listopada 2004 r., do złożenia wniosku wypełnionego przez skarżącego. Do pisma tego został dołączony kolejny urzędowy formularz PPF. W tym stanie rzeczy twierdzenia pełnomocnika skarżącego, że nie otrzymał on po raz drugi formularza wniosku, nie znajdują uzasadnienia. Okoliczność nieotrzymania przesyłki z Sądu nie została przez pełnomocnika skarżącego ani wykazana ani uprawdopodobniona, z akt sprawy wynika zaś, że została ona prawidłowo doręczona.
Dlatego należało orzec, jak w sentencji postanowienia w oparciu o art. 184 w zw. z art. 197 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.