Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 lipca 2019 r. sygn. akt VII SA/Wa 2333/18 odrzucające skargę R. Z. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2018 r. znak: [...] w przedmiocie oddalenia zgłoszonych zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym po wznowieniu postępowania postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, postanowieniem z dnia 17 lipca 2019 r. na podstawie art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej p.p.s.a.), odrzucił skargę R. Z. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2018 r. w przedmiocie oddalenia zgłoszonych zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym po wznowieniu postępowania.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy, który został pozostawiony bez rozpoznania zarządzeniem starszego referendarza sądowego z 10 kwietnia 2019 r. Skarżący nie wniósł sprzeciwu od tego zarządzenia. Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału VII z 23 maja 2019 r. wezwano skarżącego do wykonania prawomocnego zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z 22 stycznia 2019 r., wzywającego do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 100 zł. Wezwanie wraz z pouczeniem o sposobie wykonania i konsekwencjach jego niewykonania doręczono skarżącemu 17 czerwca 2019 r., zatem termin do jego wykonania upływał 24 czerwca 2019 r. Natomiast z informacji uzyskanej z Rejestru Opłat Sądowych wynika, że do 1 lipca 2019 r. nie zidentyfikowano wpłaty od skarżącego.
R. Z. pismem z dnia 2 sierpnia 2019 r. wniósł zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 lipca 2019 r. zarzucając naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 178 w zw. z art. 197 § 2 i art. 220 § 3 p.p.s.a. poprzez uznanie, że skarżący nie wykonał zarządzenia Sądu do uzupełnienia braków formalnych, gdyż na skutek braku zwolnienia skarżącego z opłaty od skargi, a w konsekwencji poprzez jej odrzucenie, został on pozbawiony możliwości obrony swoich praw przed sądem. W zażaleniu skarżący wniósł m.in. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi podając, że w dacie wezwania nie był w stanie ponieść kosztów.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 220 § 1 p.p.s.a., Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku, z zastrzeżeniem § 2 i 3, przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. Skarga od której pomimo wezwania nie został uiszczony należy wpis, podlega odrzuceniu przez sąd (§ 3).
Z akt sprawy wynika, że po rozpoznaniu wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy prawomocnym zarządzeniem z dnia 10 kwietnia 2019 r. pozostawiono wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania. W takiej sytuacji prawidłowo zarządzeniem z dnia 23 maja 2019 r. skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu od skargi na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2018 r., w kwocie 100 zł w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Sąd Wojewódzki dopełnił obowiązku pouczenia skarżącego o sposobie uiszczenia wpisu oraz o konsekwencjach niezastosowania się do wezwania. Zarządzenie to zostało doręczone w dniu 17 czerwca 2019 r., tak więc termin do jego wykonania upłynął w dniu 24 czerwca 2019 r. Skoro w zakreślonym terminie skarżący nie uiścił wpisu od skargi, to zachodziła podstawa do odrzucenia skargi na podstawie art. 220 § 3 p.p.s.a.
Należy również wskazać, ze skarżący w zażaleniu zawarł wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi, podlegający osobnemu rozpoznaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.