Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 września 2020 r., sygn. akt II SA/Gl 1018/20 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi J. B. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie prawidłowości wykonania nadbudowy budynku mieszkalnego postanawia: oddalić zażalenie
J. B. (dalej jako skarżący) w piśmie z dnia 16 marca 2020 r. wniósł za pośrednictwem [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie prawidłowości wykonania nadbudowy budynku mieszkalnego. Z prezentaty organu nadzoru budowlanego wynika, że pismo to wpłynęło do kancelarii organu w dniu 24 lipca 2020 r. Do skargi zostało dołączone potwierdzenie dokonania wpisu sądowego od skargi w kwocie 500 zł z dnia 16 marca 2020 r. na rachunek WSA w Warszawie.
Ponadto w aktach sprawy (k. 6 akt) znajduje się wydruk ze strony operatora pocztowego www.pocztex.pl/sledzenie-przesyłek, który przedstawia historię dostarczenia przesyłki zawierającej skargę o numerze [...]. Wynika z niego, że przedmiotowa przesyłka została nadana w usłudze Pocztex Kurier 48 w dniu 21 lipca 2020 r. a dostarczona 24 lipca 2020 r. Na kopercie ani na blankiecie oznaczenia przesyłki brak oznaczenia daty nadania przesyłki (k. 7 i 8 akt). Zaskarżona decyzja została doręczona skarżącemu 12 lutego 2020 r.
Postanowieniem z 14 września 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, sygn. akt II SA/Gl 1018/20, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. , poz. 2325 ze zm., dalej jako P.p.s.a.) odrzucił powyższą skargę, stwierdzając, że została wniesiona po terminie oraz dokonał zwrotu wpisu sądowego od skargi w myśl art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a. Sąd wskazał, że zaskarżona decyzja została doręczona skarżącemu 12 lutego 2020 r. a zatem termin do wniesienia skargi zgodnie z art. 53 § 1 P.p.s.a. upływał w dniu 13 marca 2020 r. Skarga została nadana za pośrednictwem poczty w dniu 21 lipca 2020 r. zatem po upływie ustawowego terminu.
Sąd wyjaśnił, że regulacja art.15zzs ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. 2020 r., poz. 374 - w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 marca 2020 r.) nie miała zastosowania w tej sprawie. Wskazane w tym artykule terminy musiały biec w dniu wejścia w życie tej regulacji, tj. w dniu 31 marca 2020 r. lub rozpocząć swój bieg po tej dacie.
Skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie, zaskarżając je w całości. Zarzucił naruszenie art. 7 K.p.a., art. 77 § 1 K.p.a. w zw. z art. 80 K.p.a. oraz art. 58 K.p.a. poprzez niewłaściwe określenie stanu faktycznego i prawnego sprawy. Wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz przywrócenie uchybionego terminu.
Skarżący nie zgadza się z twierdzeniem Sądu, że zdecydowanie uchybił terminowi 30 dniowemu wniesienia skargi na decyzję.
Skarżący podnosi, że skargę w niniejszej sprawie wniósł 16 marca 2020 r. Powołuje się na pismo, w którym wskazał na obowiązujący na obszarze całego kraju stan epidemii. Jego zdaniem Organ mylnie wskazuje, ze skarga została wniesiona w dniu 21 lipca 2020 r. na co potwierdzeniem jest załączony do zażalenia paragon z dnia 16 marca 2020 r. Skarżący wskazał, że w istocie dopuścił się uchybienia terminu o 3 dni, a to piątek, sobota i niedziela. W chwili otrzymania postanowienia odszukał wszystkie potrzebne dokumenty i potwierdzenia. Źle zapisał datę wpływu pisma. Z uwagi na stan zdrowia, wiek i wprowadzony na obszarze kraju stan epidemii - oczekiwał na przyjazd syna, który to wysyłał za niego korespondencję. Podkreślił, że wówczas w mediach i na ulicach słychać było informacje o zagrożeniach, o potrzebie minimalizacji wyjść z domu zwłaszcza w stosunku do osób starszych. Skarżący wskazuje, że przy ocenie winy należy przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. Pożądany tu jest kompromis polegający na tym, aby z jednej strony nie doprowadzić do pochopnego przywracania terminu z drugiej zaś, aby na skutek nadmiernej surowości nie zamknąć stronie drogi do obrony jej praw. Instytucja przywrócenia terminu w prawie administracyjnym powinna służyć stronie, która nie uchybiła aż nadto terminu, naprawiła swój błąd i wskazała powód uchybienia.