Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądy Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 sierpnia 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 1571/13 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. Z. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie zameldowania na pobyt stały postanawia oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 1571/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. Z. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia [...] lutego 2013 r. w przedmiocie zameldowania na pobyt stały.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w niniejszej sprawie wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji został zawarty w skardze na w/w decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] kwietnia 2013 r.
WSA w Warszawie odmawiając wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji podał, że przepis art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) dalej "p.p.s.a" wskazuje dwie przesłanki warunkujące wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia, a mianowicie niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Strona, która żąda "ochrony tymczasowej" jest zobowiązana do uzasadnienia w przekonujący sposób, że wystąpiła co najmniej jedna z przesłanek wskazanych w art. 61 § 3 p.p.s.a.. Uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji nie stanowi wymogu formalnego, lecz jest materialnoprawną argumentacją wniosku. Dlatego treść uzasadnienia wniosku nie podlega badaniu pod względem formalnym i ewentualnemu wezwaniu do jego uzupełnienia, natomiast jest oceniana z punktu widzenia zasadności wniosku.
W ocenie Sądu I instancji wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie spełnia wskazanych wyżej wymogów. Pełnomocnik skarżącego wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie uzasadnił swojego żądania, nie przedstawił żadnego argumentu wskazującego na potrzebę czy konieczność wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Wobec braku uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu niemożliwa była jego merytoryczna ocena (por. post. NSA z dnia 18 maja 2004 r., sygn. akt FZ 65/04).
W zażaleniu na powyższe postanowienie J.Z. podniósł zarzuty dotyczące merytorycznego rozstrzygnięcia, w tym zarzucił Sądowi I instancji naruszenie art. 7, 8 i 77 § 1 k.p.a. Wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionej podstawy.
Stosownie bowiem do art. 61 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Zatem to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek wykazania, iż w danej sprawie zachodzą okoliczności uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.
Tymczasem w niniejszej sprawie - jak wskazano już w zaskarżonym postanowieniu - skarżący wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, nie powołał się na jakiekolwiek okoliczności przemawiające za zastosowaniem w sprawie ochrony tymczasowej określonej w cytowanym wyżej przepisie. Przedmiotowy wniosek zawarty bowiem został w skardze na wymienioną decyzję, w której skarżący ograniczył się wyłącznie do argumentów dotyczących merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, nie wskazując, aby zachodziło, w związku z wykonaniem aktu, niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Jednocześnie należy podkreślić, iż przedmiotem wykonania mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Nie dotyczy to bowiem wszystkich aktów administracyjnych, gdyż co do zasady, cechy wykonalności polegającej na możliwości spowodowania lub doprowadzenia do stanu rzeczy zgodnego z rozstrzygnięciem, nie mają decyzje deklaratoryjne, potwierdzające określony stan faktyczny, takie jak decyzje wydawane w przedmiocie zameldowania na pobyt stały (por. J. P. Tarno: "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2004 r., str. 122).
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak wyżej.