Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 17 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W.S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 6 marca 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 2515/16 o odrzuceniu zażalenia W.S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 19 grudnia 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 2515/16 o odrzuceniu skargi W.S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z 6 marca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie W.S. (dalej jako "skarżący") na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 19 grudnia 2016 r. o odrzuceniu skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] sierpnia 2016 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że postanowieniem z 19 grudnia 2016 r. odrzucił skargę skarżącego z powodu braku uiszczenia wpisu sądowego od skargi.
Skarżący wniósł zażalenie na to postanowienie. Zarządzeniem Przewodniczącej Wydziału z 5 stycznia 2017 r. wezwano skarżącego do usunięcia braków formalnych zażalenia przez złożenie trzech odpisów zażalenia poświadczonych za zgodność z oryginałem własnoręcznym podpisem, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia zażalenia.
Wezwanie doręczono skarżącemu 4 lutego 2017 r. Skarżący nadesłał pismo z 6 lutego 2017 r., zatytułowane "zażalenie uzupełniające" wraz z dwoma podpisanymi odpisami zażalenia oraz kserokopią zażalenia. W ocenie Sądu I instancji, braki zażalenia nie zostały uzupełnione w sposób prawidłowy. Z tego powodu Sąd I instancji odrzucił zażalenie.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł skarżący.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 47 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 - dalej jako "p.p.s.a."), do pisma strony należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych. Odpisami mogą być także uwierzytelnione fotokopie bądź uwierzytelnione wydruki poczty elektronicznej (art. 47 § 2 p.p.s.a.). Ustawodawca przewidział, że stronę wzywa się do uzupełnienia braków formalnych pisma (a więc również zażalenia), jeżeli braki te uniemożliwiają nadanie pismu dalszego biegu (art. 49 § 1 p.p.s.a.).
Odpisem pisma procesowego jest każdy dalszy jego egzemplarz, zgodny z oryginałem. Może być to kopia maszynowa, a także kopia wykonana przy użyciu każdej innej techniki powielania, np. wydruk komputerowy. Takie rozumienie pojęcia odpisu jest ugruntowane w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 marca 2008 r., II OSK 774/06 LEX nr 490151 oraz postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 czerwca 2008 r. I OZ 407/08, LEX nr 494339). Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny akceptuje pogląd wyrażony w wyroku tego Sądu z 23 listopada 2005 r. sygn. akt I OSK 133/05, gdzie stwierdzono, że w sytuacji gdy strona nadesłała kserokopie, a więc egzemplarze odpowiadające treści pisma, a jedynie nie poświadczyła ich za zgodność z oryginałem, odrzucenie skargi byłoby dotknięte nadmiernym rygoryzmem. Podobne stanowisko akceptowane jest również w doktrynie (por. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2010, s. 136 oraz M. Jagielska, A. Wiktorowska, K. Wojciechowska, Komentarz do art. 47, [w:]. R. Hauser, M. Wierzbowski (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2015, s. 274-275). W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, że złożone przez skarżącego kopie zażalenia były zgodne z oryginałem i zostały załączone do akt sprawy. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd I instancji nie miał podstaw do odrzucenia zażalenia, ponieważ złożone przez skarżącego kserokopie tego pisma procesowego umożliwiały nadanie zażaleniu dalszego biegu.
Z tych względów i na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 197 § 1 i § 2 ustawy p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.