Dnia 9 grudnia 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2013 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 października 2013 r., sygn. akt II SA/Po 545/13 o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta Poznania z dnia [...] stycznia 2013 r., znak [...] w sprawie ze skargi G. K. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] marca 2013 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 15 października 2013 r., sygn. akt II SA/Po 545/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta Poznania z dnia [...] stycznia 2013 r. w sprawie ze skargi G. K. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] marca 2013 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że wnioskiem z dnia 18 września 2013 r. G. K. zwrócił się o wstrzymanie wykonania decyzji Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] marca 2013 r., znak [...], oraz decyzji Prezydenta Miasta Poznania z dnia [...] stycznia 2013 r., znak [...].
W uzasadnieniu skarżący wskazał, że zameldowanie jest aktem rejestracji, który dla osoby zameldowanej wpływa na wiele istotnych spraw życiowych, związanych w szczególności z podejmowaniem czynności w urzędach i innych instytucjach. Konieczne jest bowiem wtedy legitymowanie się dokumentem potwierdzający miejsce stałego zamieszkania i zameldowania (np. korzystanie z usług banku, poczty lub przychodni zdrowia). Wymeldowanie może zatem powodować nie tylko utrudnienia w codziennym funkcjonowaniu, lecz także prowadzić do pozbawiania możliwości załatwienia istotnych sprawę życiowych, a w konsekwencji spowodować dla osoby bez stałego zameldowania zarówno znaczną szkodę, jak i trudne do odwrócenia skutki w rozumieniu art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 - dalej jako P.p.s.a.).
Wskazując na powyższe Sąd pierwszej instancji stwierdził, że skarżący jest osoba bezrobotną, zarejestrowaną w Powiatowym Urzędzie Pracy, bez prawa do zasiłku; otrzymuje on bony żywnościowe z Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Poznaniu (k. 2-3, 20-21, 28 akt sądowych). Utrata miejsca zameldowania może wobec tego spowodować trudności w znalezieniu miejsca pracy lub uzyskania dalszego wsparcia ze strony Państwa w zakresie dożywiania, co wpłynęłoby niekorzystanie na stabilizację sytuacji życiowej skarżącego. Tym samym, zdaniem strony, w niniejszej sprawie zachodzi niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła A. K. koncentrując się zasadniczo wobec - jej zdaniem - błędnej interpretacji przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a.
Podnosi m.in., że w niniejszej sprawie pominięto, iż w interesie skarżącego jest to, aby doprowadził do faktycznego zameldowania w miejscu, gdzie dotychczas przebywa u swojej konkubiny A. S., bądź w miejscu, gdzie w przypadku prawomocnego wymeldowania, może zamieszkiwać w przyszłości, np. w domu swojej matki K. K. w Kostrzynie Wlkp.
Mając na uwadze powyżej przedstawione zarzuty A. K. wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia WSA w Poznaniu z dnia 15 października 2013 r.
W odpowiedzi na ww. zażalenie G. K., reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł o:
1. oddalenie zażalenia,
2. zasądzenie od uczestniczki postępowania na rzecz skarżącego kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.