Dnia 5 marca 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2013 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia G. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 lipca 2012 r., sygn. akt VII SA/Wa 2723/11 odrzucające zażalenie G. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 maja 2012 r., sygn. akt VII SA/Wa 2723/11 odrzucające skargę kasacyjną G. K. w sprawie ze skargi G. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2011 r., znak: [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji przedsięwzięcia EURO 2012 postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 23 maja 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną G. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lutego 2012 r. oddalającego skargę G. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2011 r., znak: [...].
W dniu 5 czerwca 2012 r. (data nadania w UP) zażalenie, na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 maja 2012 r., złożył osobiście G. K..
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 18 lipca 2012 r. odrzucił powyższe zażalenie, wskazując w uzasadnieniu orzeczenia, że skarżący, pomimo prawidłowego pouczenia, o tym, że zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, zaś w sprawach obowiązków podatkowych może być sporządzone przez doradcę podatkowego a w sprawach własności przemysłowej - przez rzecznika patentowego, wniósł zażalenie sporządzone osobiście, co było sprzeczne z dyspozycją art. 194 § 4 P.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł G. K.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Art. 194 § 4 P.p.s.a. w sposób jednoznaczny określa, że zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej winno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, podkreślając jednocześnie, iż odpowiednie zastosowane znajduje przepis art. 175 § 2 P.p.s.a., w którym określony został katalog podmiotów zwolnionych od obowiązku zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego. G. K., pomimo pouczenia udzielonego przez Sąd I instancji, sporządził osobiście zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 maja 2012 r., odrzucające skargę kasacyjną, również sporządzoną osobiście przez stronę. Z akt sprawy nie wynika, aby skarżący był adwokatem lub radcą prawnym, ani którymkolwiek z podmiotów wskazanych w art. 175 § 2 P.p.s.a. Zasadnym zatem było stanowisko Sądu I instancji, który uznał, że zażalenie skarżącej było niedopuszczalne, co oznacza, iż zaskarżone postanowienie odpowiada prawu.
Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.