Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia I. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 21 sierpnia 2007 r., sygn. akt II SA/Bd 1114/06 odmawiające przyznania skarżącej prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi I. R. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia: 1. uchylić zaskarżone postanowienie, 2. przyznać skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym obejmujące ustanowienie adwokata.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy na podstawie art. 246 § 1 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm./, zwanej dalej "ppsa", postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2007 r. odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi I. R. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] w przedmiocie choroby zawodowej. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd podniósł, że mimo wezwania skarżąca nie wyjaśniła czy od dnia wydania postanowienia o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez przyznanie adwokata, tj. od dnia 18 stycznia 2007 r., uległa zmianie jej sytuacja rodzinna, majątkowa oraz możliwości płatnicze. W związku z powyższym Sąd oparł się na ustaleniach dokonanych przez referendarza sądowego i stwierdził, że dochód miesięczny skarżącej wynosi [...] zł brutto, wydatki związane z utrzymaniem mieszkania to około [...] zł, a na dzień składania wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżąca posiadała lokatę bankową na kwotę [...] zł.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła I. R. wnosząc o zmianę zaskarżonego postanowienia i przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata. W uzasadnieniu podniesiono, że Sąd I instancji nie zapoznał się z materiałem przedstawionym przez skarżącą i oparł się jedynie na wcześniejszych ustaleniach referendarza sądowego oraz nie wziął pod uwagę, że uległa zmianie sytuacja finansowa skarżącej.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 246 § 1 ust. 2 ppsa przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. W myśl art. 239 pkt 1 lit. c ppsa nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach dotyczących chorób zawodowych. Zgodnie zaś z art. 262 ppsa przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego na zasadach prawa pomocy, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Orzeczenie w sprawie przyznania prawa pomocy Sąd wydaje na podstawie oświadczeń strony mając na uwadze okoliczności podane w tym oświadczeniu i w razie potrzeby przedstawione przez stronę dowody.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego nie można zgodzić się z dokonaną przez Sąd I instancji oceną sytuacji finansowej i możliwości płatniczych skarżącej. Z akt sprawy wynika, że skarżąca w piśmie z dnia 28 maja 2007 r. wyjaśniła, iż nie mogła odpowiedzieć na wezwanie Sądu bowiem przebywała w sanatorium, wskazała, że ciężki stan zdrowia, jak również przebyta wcześniej operacja kolana spowodowały wyczerpanie odłożonych oszczędności, ponadto z pismem tym złożyła zaświadczenie z banku potwierdzające brak lokaty pieniężnej. W świetle przedstawionych przez skarżącą okoliczności należy stwierdzić, że wypełnione zostały przesłanki z art. 246 § 1 pkt. 2 ppsa.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji na mocy art. 185 w związku z art. 197 ppsa.