Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. F. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2018 r., sygn. akt VII SA/Wa 1410/18 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi H. F. na postanowienie M. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2018 r., sygn. akt VII SA/Wa 1410/18, po rozpoznaniu wniosku H. F. (dalej jako wnioskodawca lub skarżący) o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie z jego skargi na postanowienie M. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia, na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, dalej jako P.p.s.a.), odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Sąd uznał, że skarżący we wniosku o wstrzymanie zaskarżonego postanowienia, twierdząc, że uiszczenie nałożonej na niego grzywny może spowodować wyrządzenie znacznej szkody w jego majątku, nie przedstawił żadnych argumentów, które świadczyłyby, iż wykonanie zaskarżonego postanowienia wiąże się z niebezpieczeństwem wyrządzenia szkody w wymiarze znacznym.
Sąd zaznaczył, że postanowienie o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia do wykonania określonego obowiązku nie jest z zasady rozstrzygnięciem, którego wykonanie może spowodować trudne do odwrócenia skutki. Dotyczy ono świadczenia pieniężnego, które z reguły jest odwracalne, a w przypadku zaskarżenia go do sądu administracyjnego i ewentualnego uwzględnienia skargi, pozostaje możliwość domagania się jego zwrotu (zob. postanowienie NSA z 1 kwietnia 2005 r., sygn. akt II OZ 210/05).
Sąd podkreślił, że skarżący nie wywiązał się z obowiązku przedstawienia okoliczności uzasadniających wstrzymanie, który na nim spoczywał. Wniosek powinien zawierać spójną argumentację, popartą faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Strona w żaden sposób nie uprawdopodobniła, że wykonanie zaskarżonego aktu spowoduje przesłanki z art. 61 § 3 P.p.s.a.
Skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie, zaskarżając je w całości. Zarzucił mu błąd w ustaleniach faktycznych mających istotny wpływ na wynik sprawy, polegający na uznaniu, że:
1) skarżący nie przedstawił żadnych argumentów, które świadczyłyby, iż wykonanie zaskarżonego postanowienia wiąże się z niebezpieczeństwem wyrządzenia szkody w znacznym wymiarze, podczas gdy egzekucja grzywny pozbawi skarżącego płynności finansowej i uniemożliwi pokrywanie bieżących, niezbędnych wydatków związanych z prowadzoną działalnością i może w konsekwencji doprowadzić do konieczności zaprzestania prowadzenia działalności, jak również wpłynie negatywnie i w znacznym stopniu na sytuację materialną rodziny skarżącego,
2) postanowienie w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia do wykonania określonego obowiązku nie jest z zasady rozstrzygnięciem, którego wykonanie może spowodować trudne do przezwyciężenia skutki, podczas gdy w okolicznościach niniejszej sprawy - przy uwzględnieniu znacznej wysokości grzywny - zaskarżone postanowienie z dużym prawdopodobieństwem może spowodować trudne do odwrócenia skutki, jak np. pozbawienie skarżącego środków utrzymania, spowodowanie zadłużenia się skarżącego.