Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 stycznia 2010 r., sygn. akt II SA/Kr 1439/09 w sprawie ze skargi W. D. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] lipca 2009 r. znak: [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 25 stycznia 2010 r., sygn. akt II SA/Kr 1439/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił wniosek W. D. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Wojewody Małopolskiego z dnia [...] lipca 2009 r., znak: [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi.
W uzasadnieniu swojego stanowiska Sąd przytoczył przepis art. 61 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., i wskazał, że wstrzymanie wykonalności decyzji ostatecznej jest wyjątkiem od zasady wynikającej z tego przepisu, a dotyczącej wykonalności ostatecznych decyzji organów administracyjnych. Ponadto podniósł, że ustawowym obowiązkiem strony jest wykazanie, iż w razie wykonania decyzji zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia jej znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W ocenie Sądu I instancji, wniosek taki może zostać uwzględniony tylko wówczas, gdy po analizie wniosku oraz wskazanych w nim okoliczności faktycznych i prawnych uzna, iż skutki takie mogą rzeczywiście nastąpić.
W dalszej części uzasadnienia Sąd zwrócił uwagę na szczególny charakter ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.), której celem jest stworzenie prawnych instrumentów zapewniających sprawny przebieg inwestycji drogowych. Mając zaś na uwadze specyfikę decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi sąd wskazał, że w oparciu o tę decyzję nie można rozpocząć robót budowlanych. Rozpatrując natomiast wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji sąd ocenia przede wszystkim czy na skutek wykonania takiej decyzji może nastąpić znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki.
Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził, że w niniejszej sprawie wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji odnosi się do decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi, której ewentualne wykonanie nie prowadzi do niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, zatem na mocy art. 61 § 3 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.
Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł W. D., zaskarżając je w całości i zarzucając naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na treść zaskarżonego postanowienia, a to art. 61 § 3 P.p.s.a. oraz błąd w ustaleniach faktycznych, wszystko poprzez uznanie jakoby nie zachodziły przesłanki określone tym artykułem - a to prawdopodobieństwo wyrządzenia znacznej szkody skarżącemu bądź spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Jednocześnie wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia przez wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych.
W uzasadnieniu W. D. wskazał, że decyzja organu II instancji, wbrew twierdzeniom Sądu, narusza uzasadniony interes skarżącego, grożąc wyrządzeniem znacznej szkody, nie ustalając żadnych realnych mechanizmów ochrony pozwalającym zapobiegać negatywnemu oddziaływaniu projektowanego zamierzenia inwestycyjnego na nieruchomość skarżącego, w sąsiedztwie której ma przebiegać projektowana droga objęta zaskarżoną decyzją lokalizacyjną. Wskazał również, że zaskarżona decyzja i decyzja ją poprzedzająca nie zawiera wskaźników i parametrów ochrony akustycznej oraz ochrony aktualnych stosunków wodnych. W związku z powyższym, zdaniem skarżącego, zaniechanie wstrzymania zakwestionowanej decyzji spowoduje kontynuację procesu inwestycyjnego, co doprowadzi do trwałej zmiany ukształtowania terenu, z czym związane będzie uniemożliwienie wykonania ekranów ochronnych, czy też wytycznych stref ochronnych od budynków mieszkalnych.