Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2005 r. , Sygn. akt I SA/Wa 1437/05 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie A. T. na uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej w przedmiocie powołania komisji w celu wydania opinii o przygotowaniu zawodowym felczera postanawia oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 6 października 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wniosek A. T. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd podkreślił, iż skarga na uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej w przedmiocie powołania komisji w celu wydania opinii o przygotowaniu zawodowym felczera została wniesiona przez A. T. po ustawowym terminie jej wniesienia. Zdaniem Sądu wobec tego, że skarga została uznana za oczywiście bezzasadną skarżącemu nie można było przyznać prawa pomocy.
W zażaleniu na to postanowienie skarżący podniósł, że prawo pomocy mu przysługuje.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw. Kwestionowane postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zostało bowiem wydane zgodnie z obowiązującymi i prawidłowo wskazanymi w nim przepisami.
Oczywista bezzasadność skargi jako podstawa odmowy przyznania prawa pomocy (art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwana dalej p.p.s.a.) zachodzi wówczas, gdy dla każdego prawnika, bez potrzeby analizowania sprawy pod względem faktycznym i prawnym jest zupełnie oczywiste, że skarga nie może być uwzględniona.
A. T. w dniu 1 lipca 2005 r. wniósł skargę na uchwałę z dnia 25 lutego 2005 r. Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej w przedmiocie powołania komisji w celu wydania opinii o przygotowaniu zawodowym felczera z przekroczeniem ustawowego terminu do wniesienia skargi, przewidzianego w art. 53 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Tak więc nie nasuwa żadnych wątpliwości to, że skarga wniesiona przez skarżącego, jest niedopuszczalna i z tego powodu podlega odrzuceniu, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 przywołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W tym stanie rzeczy zachodzi oczywista bezzasadność skargi w rozumieniu art. 247 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Oznacza to, że skoro skarga jest oczywiście bezzasadna, gdyż jej wniesienie było niedopuszczalne, to tym samym stronie nie przysługuje prawo pomocy w tej sprawie i nie może być jej przyznane.
Z tych względów na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji.