Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 października 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 1350/11 o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Z. M. i K. M. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] maja 2011 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 13 października 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 1350/11 wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Z. M. i K. M. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] maja 2011 r. w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że w skardze na powyższą decyzję Wojewody Mazowieckiego Z. M., działając w imieniu własnym oraz jako przedstawiciel ustawowy małoletniej córki K. M., zwrócił się o wstrzymanie wykonania tej decyzji wskazując, iż jej wykonanie grozi niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Z. M. podał, że nie ma obecnie żadnych możliwości korzystania z lokalu z którego został wymeldowany, nie może prowadzić działalności gospodarczej w tym lokalu, w szczególności nie może odbierać korespondencji. Taki stan rzeczy może powodować znaczące szkody, zwłaszcza wówczas, gdy nie zostałaby odebrana korespondencja urzędowa lub sądowa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że powyższy wniosek zasługuje na uwzględnienie. Powołując się na przepis art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) Sąd stwierdził, że skarżący uprawdopodobnili we wniosku okoliczności uzasadniające możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Uwzględniając wniosek Sąd miał na uwadze ewentualne szkody w prowadzonej działalności gospodarczej wynikające z braku stałego meldunku (chociażby przez - jak wskazuje skarżący - niemożliwość odbierania korespondencji). W aktach sprawy znajduje się bowiem odpis zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej z którego wynika, że Z. M. jako jednoosobowy przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji mebli pod adresem, z którego został wymeldowany.
W zażaleniu na powyższe postanowienie J. G., uczestnik postępowania, wniósł o uchylenie tego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych. Zdaniem J. G. z treści uzasadnienia postanowienia Sądu nie wynika, by skarżący uprawdopodobnił, że nie ma możliwości odbierania korespondencji. Posiada on klucze od skrzynki pocztowej i ma możliwość odbierania korespondencji. Dodatkowo podniesiono, że skarżący zarejestrował działalność gospodarczą w lokalu nr [...] przy ul. [...] w Warszawie w dniu [...] lipca 2009 r., tj. tuż po wszczęciu przez uczestnika zarówno postępowania o wymeldowaniu skarżącego wraz z córką K. z pobytu stałego, jak i po wszczęciu postępowania cywilnego o wydanie i opróżnienie lokalu mieszkalnego. Rejestracja tej działalności jest w ocenie autora zażalenia bezprawna, bowiem skarżący nie posiada tytułu prawnego do wskazanego lokalu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie może być uwzględnione.
Zgodnie z zasadą wykonalności decyzji ostatecznych, wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonej decyzji (art. 61 § 1 p.p.s.a.). Jedynie w wyjątkowych sytuacjach, na wyraźny wniosek skarżącego, sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w przypadku wykonania decyzji, która w wyniku późniejszego uwzględnienia skargi zostanie uchylona lub zostanie stwierdzona jej nieważność. Przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie można utożsamiać z oceną legalności wydanej decyzji, celem instytucji wstrzymania wykonania aktu jest jedynie tymczasowe ukształtowanie stosunków do czasu merytorycznego rozpoznania sprawy przez sąd. Z powyższego wynika, że od oceny sądu należy uznanie, czy w sprawie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., tj. czy istnieje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W niniejszej sprawie Sąd I instancji słusznie ocenił, że zaistniały podstawy do wstrzymania wykonania zaskarżonego orzeczenia, co prawidłowo zostało wywiedzione w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, w świetle bowiem stanu faktycznego sprawy zasadne jest zastosowanie instytucji ochrony tymczasowej.
Odnosząc się do argumentów zawartych w zażaleniu, uznać należało, iż nie zostały w nim przedstawione takie okoliczności, które zdołałyby powyższą ocenę skutecznie zakwestionować.
Z uwagi na powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.