Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 sierpnia 2010 r., sygn. VII SO/Wa 15/10 o wymierzeniu organowi grzywny w sprawie ze skargi B. J. w przedmiocie wniosku o wymierzenie grzywny Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 3 sierpnia 2010 r., sygn. akt VII SO/Wa 15/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wymierzył Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego grzywnę w wysokości 100 zł z tytułu nie przekazania skargi w terminie (pkt I sentencji) i zasądził od organu na rzecz B. J. kwotę 100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego (pkt II sentencji).
W uzasadnieniu swojego stanowiska Sąd przywołał przepis art. 54 § 2 i art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. i podniósł, że w niniejszej sprawie bezspornym jest, że skarga B. J. na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego zawarta w piśmie z dnia 5 stycznia 2009 r., a wniesiona 9 stycznia 2009 r., została przekazana przez organ do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z naruszeniem 30-dniowego terminu. Akta sprawy wraz ze skargą zostały bowiem złożone w Sądzie dopiero w dniu 12 kwietnia 2010 r., gdy tymczasem termin do ich przekazania upływał z dniem 8 lutego 2009 r. Nadmienić przy tym należy, że do dnia wniesienia wniosku o wymierzenie Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego grzywny, Minister nie przekazał Sądowi przedmiotowej skargi wraz z aktami sprawy. Uczynił to dopiero po kilkunastu dniach od otrzymania z Sądu odpisu wniosku skarżącej złożonego w trybie art. 55 § 1 P.p.s.a. Jako przyczynę zwłoki w przekazaniu skargi organ wskazał, iż skarga nie została przekazana do Sądu w terminie, z uwagi na jej omyłkowe przekazanie do archiwizacji.
Ponadto Sąd wyjaśnił, że grzywna, o której mowa w treści art. 55 P.p.s.a., ma charakter mieszany, tj. dyscyplinująco - restrykcyjno - prewencyjny. Wyłączną materialno-prawną przesłanką jej wymierzenia jest niewypełnienie obowiązku określonego w art. 54 § 2 P.p.s.a., przy czym, samo wykonanie obowiązku, określonego we wskazanym przepisie (ale po terminie), nie uzasadnia odstąpienia od wymierzenia grzywny. W dalszej części Sąd wskazał, że wprawdzie nie ma już potrzeby wymierzania organowi grzywny w celu zdyscyplinowania go do wykonania obowiązku przekazania skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę, albowiem organ ostatecznie wykonał ten obowiązek. Nadto zauważył, iż obowiązek ten został wykonany z uchybieniem terminu. Wymierzona grzywna stanowi w tym przypadku sankcję za naruszenie prawa i spowodowanie, że sprawa sądowoadministracyjna nie mogła być rozpatrzona bez nieuzasadnionej zwłoki. Sąd zaznaczył także, że w sytuacji, gdy organ przekazał sprawę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę po złożeniu wniosku o wymierzenie organowi grzywny w trybie art. 55 § 1 P.p.s.a., postępowanie w przedmiocie wymierzenia grzywny nie staje się bezprzedmiotowe i nie znajduje zastosowania w tej sprawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. Wymierzenie grzywny w takiej sytuacji, nie tylko pełni funkcję represyjną, ale ma ono także funkcję prewencyjną i służy zapobieganiu naruszeniom prawa w przyszłości.
Wymierzając organowi grzywnę Sąd wziął pod uwagę uchybienie przez organ ustawowemu terminowi do przekazania skargi, brak niezwłocznego przekazania tej skargi po uzyskaniu informacji o istniejącym opóźnieniu oraz przyczynę tego opóźnienia, a także fakt przekazania skargi przed wydaniem przez Sąd orzeczenia w przedmiocie wymierzenia grzywny oraz iż zaistniała sytuacja miała charakter incydentalny.