Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA - Eugeniusz Mzyk po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2005 r na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 sierpnia 2005 r., sygn. akt III SA/Kr 479/05 w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi A. B. na orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Krakowie z dnia 4 lutego 2005r., Nr [...] w przedmiocie braku związku schorzenia ze służbą wojskową postanawia oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2005r. sygn. akt III SA/Kr 479/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie na podstawie art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U Nr 153, poz. 1270 ze zm.) odmówił przyznania prawa pomocy A. B. w sprawie z jego skargi na orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Krakowie z dnia 4 lutego 2005r., Nr [...] w przedmiocie braku związku schorzenia ze służbą wojskową.
W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd Wojewódzki przytoczył, że orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Krakowie z dnia 4 lutego 2005r., Nr [...] w przedmiocie braku związku schorzenia ze służbą wojskową jest niezbędnym elementem poprzedzającym wydanie decyzji uprawniającej do świadczeń. Kwestia charakteru prawnego orzeczenia Wojskowej Komisji Lekarskiej w przedmiocie stwierdzenia związku pomiędzy schorzeniem a służbą, a tym samym rozstrzygnięcie czy od takiego orzeczenia przysługuje skarga do sądu administracyjnego była już przedmiotem rozstrzygnięć zarówno Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i Sądu Najwyższego. W postanowieniu składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 listopada 2000r. sygn.akt OSA 1/00 (publik.: ONSA 2001/2/47) wyrażony został pogląd, że od orzeczeń wojskowych komisji lekarskich, w zakresie dotyczącym oceny stanu zdrowia i ustalenia związku stwierdzonych schorzeń ze służbą wojskową, skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie przysługuje. Dlatego też wniesiona w sprawie skarga jest oczywiście bezzasadna.
W zażaleniu na powyższe postanowienie z dnia 30 sierpnia 2005 r. skarżący podniósł, że z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 października 1992r. (SA/Wr 841/92, publik.: ONSA 1994/1/23) oraz z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lipca 2000r. (III SA 774/00. Lex nr 47320), wynika, iż wojskowe komisje lekarskie są organami administracji państwowej, zaś ich orzeczenia stanowią decyzje administracyjne w rozumieniu art. 1 § 1 pkt 1 k.p.a., podlegające zaskarżeniu do Sądu Administracyjnego. Pośrednio pogląd ten potwierdzają również wyrok NSA w Krakowie z 27 marca 1991r.(sygn. akt Sa/Kr 162/91, publik.: ONSA 1991/2/42) oraz wyrok NSA w Warszawie z dnia 2 grudnia 1998r. III SA 7328/98, Lex 44808), wydane w sprawach skarg na orzeczenia wojskowych komisji lekarskich.
Skarżący podniósł ponadto, iż nawet gdyby odmówić orzeczeniom wojskowych komisji lekarskich charakteru decyzji administracyjnych, to z pewnością mogłyby zostać one potraktowane jako inne czynności z zakresu administracji publicznej, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Poza tym skarżący zarzucił, iż na otrzymanym przez niego orzeczeniu Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Krakowie z dnia 4 lutego 2005r., Nr 132/3/05 znajdowało się pouczenie o prawie wniesienia skargi na tę decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.