Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 listopada 2007 r., sygn. akt VII SA/Wa 2396/06 w przedmiocie przyznania adwokatowi ustanowionemu w ramach prawa pomocy zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi B. P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia choroby zawodowej postanawia uchylić postanowienie z dnia 15 listopada 2007 r. w zaskarżonym zakresie i przekazać w tym zakresie sprawę zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Warszawie do ponownego rozpoznania.
Postanowieniem z dnia 15 listopada 2007 r., sygn. akt VII SA/Wa 2396/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyznał ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata B. P., ustanowionego w ramach prawa pomocy dla B. P. kwotę 180,00 złotych oraz kwotę 39,60 złotych stanowiącą 22 % podatku od towarów i usług z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu łącznie kwotę 219,60 złotych. W uzasadnieniu Sąd I-instancji wskazał, iż zgodnie z § 18 ust. 1 pkt 1 lit c) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r., Nr 163, poz. 1348 ze zm. zwanego dalej rozporządzeniem) stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w innej sprawie wynosi 240,00 zł. Zdaniem WSA stosownie do treści § 18 ust. 2 lit a) tego rozporządzenia za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym przysługuje 75 % stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat - 100 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120,00 złotych.
Powyższe postanowienie w części, w jakiej Sąd I-instancji nie przyznał pełnomocnikowi z urzędu pełnego wynagrodzenia (tj. dodatkowo kwoty 73,20 zł) zaskarżył w imieniu skarżącego adwokat B. P.. Zaskarżonemu postanowieniu pełnomocnik skarżącego zarzucił naruszenie § 18 ust. 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia poprzez jego niezastosowanie, względnie przez błędną jego wykładnię lub zastosowanie. Ponadto Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie zarzucono błędne powołanie jako podstawy prawnej zaskarżonego rozstrzygnięcia § 18 ust. 2 lit a ww. rozporządzenia. Wskazując na tak sformułowane zarzuty, pełnomocnik skarżącego wniósł zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez przyznanie dodatkowo kwoty 73,20 zł tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu, albo ewentualnie o uchylenie postanowienia w zaskarżonej części z uwagi na sprzeczność uzasadnienia z treścią rozstrzygnięcia. Ponadto zażądał przyznania mu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej za postępowanie zażaleniowe. W ocenie pełnomocnika skarżącego wynagrodzenie winno zostać zasądzone zgodnie z § 18 ust. 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia w wysokości 292,80 zł, dlatego żądanie dotyczy zasądzenia dodatkowo kwoty 73,20 zł (różnicy między należną kwotą 292,80 zł i zasądzoną kwotą 219,60 zł). W uzasadnieniu zaznaczono ponadto, iż konieczność poniesienia dodatkowego nakładu czasu i pracy w celu sporządzenia zażalenia i uzyskania należnego wynagrodzenia przez pełnomocnika uzasadnia przyznanie kosztów za postępowanie zażaleniowe na podstawie § 18 ust. 1 pkt 2 lit. d) ww. rozporządzenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie. Jak wynika z treści § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, Sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Ponadto pkt 3 tego przepisu stanowi, że w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w pkt 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.