Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bożena Walentynowicz po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. i J. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 7 września 2007 r., sygn. akt II SA/Bd 768/06 przywracające Z. M. termin do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi H. W. - M. i Z. M. na decyzję Wojewody K. - P. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie udzielenia pozwolenia wodnoprawnego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "ppsa", postanowieniem z dnia 7 września 2007 r., sygn. akt. II SA/Bd 768/06, przywrócił Z. M. termin do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi H. W. - M. i Z. M. na decyzję Wojewody K. - P. z dnia [...] w przedmiocie udzielenia pozwolenia wodnoprawnego A. i J. Z. oraz J. i F. M. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że w jego ocenie niedokonanie w terminie czynności wniesienia skargi kasacyjnej, która to czynność mogła być skutecznie dokonana tylko przez profesjonalnego pełnomocnika, nastąpiła bez winy strony. Sąd ponadto wskazał, że Z. M. w ostatnim dniu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej wniósł o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie całkowitym, co nastąpiło zgodnie z wnioskiem strony w dniu 31 maja 2007 r. Wyznaczony z urzędu pełnomocnik skarżącego otrzymał pełnomocnictwo w dniu 27 sierpnia 2007 r., zaś wniosek o przywrócenie terminu wraz ze skargą kasacyjną złożył w dniu 3 września 2007 r., a zatem Sąd I instancji uznał, że należało przywrócić termin do wniesienia skargi kasacyjnej.
Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli A. i J. Z., zarzucając naruszenie przez Sąd I instancji przepisu art. 86 i art. 163 § 2 ppsa. W obszernym uzasadnieniu skarżący podnieśli, że Sąd I instancji niesłusznie przyznał skarżącemu - Z. M. - prawo pomocy. Wnoszący zażalenie uznali, że w związku z brakiem przesłanek do przyznania prawa pomocy i złożeniu tego wniosku przez skarżącego w ostatnim dniu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej nie można było uznać za niezawinione uchybienie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Stosownie do art. 86 § 1 ppsa zasadą jest, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Zgodnie zaś z art. 87 § 1 pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
Bezspornym w sprawie jest, że skarżący Z. M. wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym złożył w ostatnim dniu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Postanowieniem z dnia 15 maja 2007 r. referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, na które to postanowienie sprzeciw odrzucono, przyznano skarżącemu prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmującym przyznanie pełnomocnika z urzędu. Pełnomocnictwo zostało doręczone wyznaczonemu radcy prawnemu w dniu 27 sierpnia 2007 r., zaś pełnomocnik wniosek o przywrócenie terminu wraz ze skargą kasacyjną złożył w dniu 3 września 2007 r., a zatem przed upływem siedmiodniowego terminu, wynikającego z treści art. 87 § 1 ppsa. W takich okolicznościach sprawy nie może budzić zastrzeżeń ustalenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, co do braku winy strony i reprezentującego ją pełnomocnika w przekroczeniu terminu ustawowego do wniesienia skargi kasacyjnej.
Odnosząc się zaś do zarzutów podniesionych w zażaleniu Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że nie podlegają one uwzględnieniu, ponieważ nie odnoszą się bezpośrednio do zaskarżonego postanowienia. Natomiast zarzut naruszenia art. 163 § 2 ppsa, poprzez niedoręczenie A. i J. Z. strony drugiej skarżonego postanowienia, jest chybiony, bowiem nie udowodnili oni, ani też z akt sprawy nie wynika, by fakt ten miał istotny wpływ na rozstrzygnięcie Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji na mocy art. 184 w związku z art. 197 ppsa.