Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Paweł Miładowski po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 listopada 2015 r., sygn. akt IV SA/Po 853/15, o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi E.R. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 17 listopada 2015 r., sygn. akt IV SA/Po 853/15, odmówił E. R. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r. w przedmiocie wymeldowania.
W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarżąca wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, nie uzasadniła swojego żądania, nie przedstawiła żadnego argumentu wskazującego na potrzebę czy konieczność wstrzymania wykonania tej decyzji, przez co Sąd nie był w stanie zbadać jego zasadności.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła E. R. domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Zarzuciła nierozpoznanie zarzutów podniesionych w skardze oraz zbyt ogólnikowe zbadanie sprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli w wyniku jego wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wyżej wymieniony przepis, choć przewiduje możliwość wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji na wniosek strony, to uzależnia skorzystanie z takiego środka prawnego w sytuacji, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia stronie znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Możliwość udzielenia ochrony tymczasowej została zatem ograniczona od wystąpienia jednej z dwóch przesłanek zawartych w omawianym przepisie. Obowiązkiem strony jest wskazanie we wniosku okoliczności na poparcie spełnienia przynajmniej jednej z tychże przesłanek. Innymi słowy uprawnienie to wiąże się z obowiązkiem uzasadnienia wniosku, poprzez poparcie go stosownymi twierdzeniami i dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania decyzji (por. postanowienie NSA z 26 listopada 2007 r., II FZ 338-339/07). Argumentacja wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu musi w sposób przekonywujący pokazać konkretne relacje między brakiem wstrzymania zaskarżonej decyzji, a wystąpieniem zagrożeń z art. 61 § 3 p.p.s.a. (por. post. NSA z 21 grudnia 2006 r., I FZ 525/06). Podkreślić również należy, że w postępowaniu przed sądem administracyjnym przesłanki do wstrzymania decyzji nie stanowi argumentacja co do potencjalnej wadliwości decyzji administracyjnej. Przed sądem administracyjnym wymagane jest wykazanie czy może wystąpić niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
W niniejszej sprawie Sąd I instancji prawidłowo ocenił, że argumenty podniesione we wniosku nie dowodzą wystąpienia związku pomiędzy zaskarżoną decyzją, a przesłankami warunkującymi wstrzymanie wykonania tej decyzji. We wniosku strona skarżąca nie przytoczyła żadnych okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji. Oczywiście zastosowanie przez sąd administracyjny tymczasowej ochrony z uwagi na indywidualny charakter sprawy może wymagać zbadania wniosku o wstrzymanie w całokształcie tej sprawy, ale w odniesieniu do tego czy w sprawie mogą zaistnieć przesłanki, o jakich mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Wbrew temu strona skarżąca w zażaleniu domaga się uwzględnienia argumentacji merytorycznej odnoszącej się do zaistnienia kwalifikowanych wad zaskarżonych w sprawie decyzji. Taka argumentacja nie odnosi się jednak do przesłanek wynikających z art. 61 § 3 p.p.s.a., a ponadto uwzględnienie zarzutów skarg głównych mogłoby prowadzić do niedopuszczalnego przedsądu, tj. rozpoznania skargi bez przeprowadzenia rozprawy. W tym zakresie zarzut o braku odniesienia się przez Sąd I instancji do argumentacji zawartej w skardze nie zawiera usprawiedliwionych podstaw. Z tego powodu nie można więc uznać, że zaskarżone postanowienie zapadło bez wszechstronnego zbadania sprawy.
Niezależnie od powyższego trzeba mieć na względzie przedmiot decyzji objętej wnioskiem o wstrzymanie wykonania. W rozpoznawanej sprawie wniosek ten dotyczy decyzji o wymeldowaniu, a więc orzeczenia, które stwierdza jedynie pewien stan faktyczny, zatem posiada jedynie charakter ewidencyjny (postanowienie NSA z: 26.2.2014 r., II OZ 186/14, Lex 1450973; 4.12.2012 r., II OZ 1064/12, Lex 1240782; 2.10.2012 r., II OSK 2284/12, Lex 1270196). Nie ma ona charakteru nieodwracalnego.
Z tych względów, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w postanowieniu.