Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 17 października 2018 r., sygn. akt II SA/Rz 930/18 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi M. L. na decyzję Wojewody Podkarpackiego z dnia [...] czerwca 2018 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę postanawia: 1. sprostować z urzędu postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 17 października 2018 r., sygn. akt II SA/Rz 930/18, w ten sposób, że w oznaczeniu podmiotu wnoszącego skargę wskazanego w komparycji zamiast "M. L." wpisać "M. L.", 2. oddalić zażalenie.
M. L., reprezentowany przez swoją matkę W. L. (dalej jako Skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na decyzję Wojewody Podkarpackiego z dnia [...] czerwca 2018 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia J. L. pozwolenia na przebudowę, nadbudowę i rozbudowę wraz ze zmianą sposobu użytkowania na cele mieszkalno-gospodarcze istniejącego budynku gospodarczego zlokalizowanego na działce nr ew. [...] położonej w J., gmina J. W skardze tej zawarty został wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata. Postanowieniem z dnia 6 września 2018 r. referendarz sądowy WSA w Rzeszowie przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych ponad kwotę 400 zł oraz odmówił przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie. Po rozpoznaniu sprzeciwu skarżącego od powyższego postanowienia WSA w Rzeszowie postanowieniem z dnia 20 września 2018 r. utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy. Kwestia prawa pomocy została prawomocnie rozstrzygnięta.
Wobec powyższego Przewodniczący Wydziału II WSA w Rzeszowie zarządzeniem z dnia 20 września 2018 r., na podstawie art. 220 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej jako P.p.s.a.), wezwał skarżącego do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej przez niego skargi w kwocie 400 zł. Wyznaczono siedmiodniowy termin do uiszczenia wpisu od doręczenia odpisu ww. zarządzenia oraz określono rygor w postaci odrzucenia skargi.
Postanowieniem z dnia 17 października 2018 r., sygn. akt II SA/Rz 930/18 WSA w Rzeszowie odrzucił skargę wniesioną w niniejszej sprawie na podstawie art. 220 § 3 P.p.s.a. Sąd stwierdził, że pomimo doręczenia wezwania do uiszczenia wpisu pełnomocnikowi reprezentującemu skarżącego w dniu 24 września 2018 r. wpis nie został dokonany w wyznaczonym do tego terminie. Termin bezskutecznie upłynął w dniu 1 października 2018 r.
Pełnomocnik skarżącego wniósł zażalenie na powyższe postanowienie. W zażaleniu tym zawarto wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi. Cała argumentacja zażalenia dotyczyła wyłącznie okoliczności związanych z uchybieniem terminu do uiszczenia wpisu. Wskazano na stan zdrowia skarżącego, jego pełnomocnika oraz ojca skarżącego.
Postanowieniem z dnia 6 listopada 2018 r. WSA w Rzeszowie odmówił skarżącemu przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi, uznając wniesiony wniosek za niezasadny.
W zakresie rozpoznania zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi sprawa została przekazana do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Naczelny Sąd Administracyjny z urzędu ustalił, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w komparycji postanowienia z dnia 17 października 2018 r., sygn. akt II SA/Rz 930/18, którym odrzucono skargę na decyzję Wojewody Podkarpackiego z dnia [...] czerwca 2018 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę, nieprawidłowo oznaczył wnoszącego skargę wpisując M. L., zamiast M. L.. Omyłka ta nosi znamiona oczywistej omyłki pisarskiej, która podlega sprostowaniu na podstawie art. 156 § 1 P.p.s.a. Stosownie do tej regulacji sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki, natomiast z treści § 2 tego artykułu wynika, że o sprostowaniu sąd może postanowić na posiedzeniu niejawnym.