Dnia 29 grudnia 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 13 października 2016 r., sygn. akt II SA/Bk 690/15 w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi Z. S. na decyzję [..] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] marca 2015 r., nr [...] w przedmiocie nakazania przedstawienia dokumentów postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 13 października 2016 r., sygn. akt II SA/Bk 690/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odrzucił skargę kasacyjną Z. S. od wyroku z 19 maja 2016 r., którym oddalono skargę wyżej wymienionej na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z [...] marca 2015 r. w przedmiocie nakazania przedstawienia do wglądu dowodów potwierdzających fakt powiadomienia Głównego Inspektora Sanitarnego o pierwszym wprowadzeniu do obrotu suplementów diety, oraz zwrócił skarżącej uiszczony wpis sądowy od skargi kasacyjnej. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd wskazał, że powodem odrzucenia skargi kasacyjnej było nieuzupełnienie, w terminie 7 dni, jej braku formalnego w postaci jednego odpisu skargi kasacyjnej, do uzupełnienia którego skarżąca została wezwana pismem z 9 sierpnia 2016 r. Sąd wyjaśnił, że - jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru (k. 156) - wezwanie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącej w dniu 19 sierpnia 2016 r.
W zażaleniu na to postanowienie skarżąca, reprezentowana przez radcę prawnego J. K., zarzuciła naruszenie art. 178 w zw. z art. 65 p.p.s.a. polegające na uznaniu, że wezwanie Sądu z 9 sierpnia 2016 r. zostało skutecznie doręczone pełnomocnikowi skarżącej, podczas gdy w jej ocenie taka sytuacja nie miała miejsca. Wyjaśniła, że przesyłki sądowe dotyczące tej sprawy oraz równolegle prowadzonej sprawy o sygn. akt II SA/Bk 691/15 odebrała w dniu 19 sierpnia 2016 r., mieszkająca pod adresem wskazanym jako adres do doręczeń przez pełnomocnika skarżącej, była żona ustanowionego przez nią pełnomocnika - B. K., która następnie odebrane przesyłki sądowe przekazała w dniu 19 sierpnia 2016 r. byłemu mężowi, a pełnomocnikowi skarżącej. Przekazana korespondencja nie zawierała jednak listu, w którym znajdowało się wezwanie do uzupełnienia braku formalnego skargi kasacyjnej. O tym, że takie wezwanie zostało wystosowane do skarżącej i to pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej, skarżąca dowiedziała się dopiero 6 października 2016 r., gdy zapoznawała się z aktami sprawy. W zażaleniu dodano również, iż niewiadomym jest, dlaczego przesyłka zawierająca wezwanie do przedłożenia jednego odpisu skargi kasacyjnej została wydana B. K., skoro nie była ona upoważniona do "prowadzenia spraw" swojego byłego męża.
Niezależnie od tych okoliczności, zdaniem skarżącej, zaskarżone postanowienie zostało wydane przedwcześnie, gdyż w sprawie został złożony wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi kasacyjnej.
W oparciu o tak postawione zarzuty wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Rozpoznając zażalenie Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Skarżąca we wniesionym zażaleniu podnosi dwie kwestie, mianowicie to, że wezwanie do uzupełnienia braku formalnego skargi kasacyjnej w postaci jednego jej odpisu nie zostało stronie skutecznie doręczone, gdyż wezwanie odebrała nieupoważniona do tego osoba oraz to, że postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej zostało wydane przedwcześnie, gdyż wcześniej strona złożyła wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności, której uchybiła. Odnosząc się do drugiej kwestii stwierdzić należy, że postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej zostało wydane w dniu 13 października 2016 r., zaś wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi kasacyjnej, mimo że opatrzony datą 10 października 2016 r., wpłynął do Sądu dopiero 17 października 2016 r. W dniu wydawania zaskarżonego postanowienia Sąd pierwszej instancji nie dysponował zatem tym wnioskiem, więc nie można mu czynić zarzutu jego nierozpatrzenia przed wydaniem postanowienia o odrzuceniu skargi kasacyjnej. Poza tym nie ma przeszkód, by wniosek ten został rozpoznany po uprawomocnieniu się postanowienia z 13 października 2016 r., czyli po ostatecznym rozstrzygnięciu kwestii, czy skarżąca rzeczywiście nie uzupełniła w terminie braku formalnego skargi kasacyjnej, skutkującego jej odrzuceniem.