Zażalenie na postanowienie WSA w Kielcach w przedmiocie prawa pomocy w sprawie ze skargi M.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. I. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 4 listopada 2016 r., sygn. akt II SA/Ke 166/14 w przedmiocie prawa pomocy w sprawie ze skargi M. I. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2013 r., znak [...] w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 4 listopada 2016 r., sygn. akt II SA/Ke 166/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach umorzył postępowanie sądowe w przedmiocie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi M. I. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2013 r., znak [...] w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że postanowieniem z 18 kwietnia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił wniosek M. I. o wyłączenie referendarza sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Kielcach. Skarżący wniósł zażalenie na to postanowienie, a po wezwaniu go do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia na postanowienie z 18 kwietnia 2016 r. złożył 21 czerwca 2016 r. wniosek o przyznanie prawa pomocy.

Umarzając postępowanie Sąd stwierdził, że zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. W niniejszej sprawie postępowanie sądowe zakończyło się wydaniem wyroku 24 maja 2016 r., prawomocnym od 24 czerwca 2016 r., natomiast wniosek o przyznanie prawa pomocy został złożony 21 czerwca 2016 r., a więc już po zakończeniu postępowania sądowego.

Mając powyższe na uwadze, a podstawie art. 249 a w/w ustawy, Sąd orzekł jak na wstępie.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł M. I.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.

Zgodnie z powołanym przez Sąd w podstawie prawnej przepisem art. 249 a ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), postępowanie w przedmiocie prawa pomocy umarza się, jeżeli rozpoznanie wniosku stało się zbędne. Z taką sytuacją mamy do czynienia na gruncie przedmiotowej sprawy, bowiem kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy został złożony przez skarżącego nie w dniu 21 czerwca 2016 r. (data nadania wniosku na adres Sądu, k. 323 akt sądowych). Potwierdza to prezentata Sądu z dnia 23 czerwca 2016 r. z adnotacją o dacie wpłynięcia pisma (koperty) do Sądu. Wyrok oddalający skargę M. I. zapadł w dniu 24 maja 2016 r. Mimo, że uzyskał on walor prawomocności w dniu 24 czerwca 2016 r., co oznacza, że wniosek o przyznanie prawa pomocy złożono wcześniej, skarżący przed jego złożeniem nie zainicjował postępowania zmierzającego do kontroli instancyjnej wydanego wyroku przez Naczelny Sąd Administracyjny. Oznacza to, że Sąd I instancji zasadnie umorzył postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy, bowiem merytoryczne orzekanie w przedmiocie wniosku stało się zbędne.

Wskazując na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1