Zażalenie na postanowienie WSA w Gdańsku w przedmiocie odmowy przyznania G. L. prawa pomocy w zakresie częściowym przez ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi na postanowienie P. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w G. Nr ... w przedmiocie zarzutów dotyczących prowadzenia egzekucji w sprawie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Teresa Kobylecka, po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia G. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia z 4 października 2016 r. sygn. akt II SA/Gd 630/14 w przedmiocie odmowy przyznania G. L. prawa pomocy w zakresie częściowym przez ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi G. L. na postanowienie P. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w G. z dnia 7 lipca 2014 r. Nr ... w przedmiocie zarzutów dotyczących prowadzenia egzekucji w sprawie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 4 października 2016 r., sygn. akt II SA/Gd 630/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odmówił przyznania G. L. prawa pomocy w zakresie częściowym przez ustanowienie adwokata w sprawie z jego skargi na postanowienie P. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w G. z dnia 7 lipca 2014 r., Nr ... w przedmiocie zarzutów dotyczących prowadzenia egzekucji w sprawie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego.

Rozpoznając wniosek Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wskazał, że G. L., zw. dalej skarżącym, zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata z urzędu. Wniosek skarżącego był kolejnym wnioskiem o przyznanie prawa pomocy złożonym w rozpoznawanej sprawie.

Sąd podał, że ze złożonego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wnioskodawcy wynika, że prowadzi on gospodarstwo domowe ze swoim dziadkiem E. L. i babcią K. L. Nie ma żadnego majątku ani żadnych oszczędności. Posiada działkę rolną o powierzchni 1127 m2. Utrzymuje się z emerytur uzyskiwanych przez oboje dziadków w łącznej wysokości miesięcznej 3 000 zł.

W związku z powziętymi wątpliwościami co do możliwości płatniczych wnioskodawcy referendarz sądowy zwrócił się do wnioskodawcy z wezwaniem o przedłożenie dokumentów źródłowych, które przyczyniłyby się do zobrazowania rzeczywistej sytuacji majątkowej i możliwości płatniczych wnioskodawcy.

Wobec tego, że skarżący nie zastosował się do wezwania o dokumenty źródłowe starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku postanowieniem z dnia 22 lipca 2016 r. odmówił wnioskodawcy przyznania prawa pomocy.

W ustawowym terminie wnioskodawca wniósł do sądu sprzeciw, w którym wniósł o uchylenie powyższego postanowienia referendarza, albowiem wyznaczony termin na przedłożenie dodatkowych dokumentów źródłowych był zbyt krótki. Wniósł o wyznaczenie dodatkowego terminu na przedstawienie dokumentów.

Zarządzeniem z dnia 17 sierpnia 2016 r. sędzia sprawozdawca zakreślił wnioskodawcy dodatkowy 7-dniowy termin na przedłożenie dokumentacji wskazanej w zarządzeniu z dnia 13 czerwca 2016 r. Zarządzenie to zostało doręczone wnioskodawcy w dniu 2 września 2016 r., a tym samym upływ terminu do przedłożenia dokumentów źródłowych nastąpił bezskutecznie w dniu 9 września 2016 r.

W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny wywiódł, że w niniejszej sprawie wnioskodawca nie wykazał, że spełnia przesłanki przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, tj. nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Wnioskodawca pomimo udzielenia mu przez sąd dodatkowego terminu do przedłożenia dokumentów źródłowych, które zobrazowałyby jego rzeczywistą sytuację majątkową i możliwości płatnicze, nie skorzystał z tej możliwości i nie przedstawił jakichkolwiek dokumentów. Tym samym pozbawił Sąd realnych możliwości oceny jego rzeczywistej sytuacji majątkowej i przyznania prawa pomocy w żądanym zakresie. Zdaniem Sądu, brak zaspokojenia żądania Sądu w przedmiocie przedłożenia dowodów uznanych przez Sąd za niezbędne w celu przyznania prawa pomocy doprowadził do niewykazania przez stronę istnienia przesłanek przyznania prawa pomocy, co w konsekwencji uzasadnia odmowę przyznania tego prawa.

Strona 1/2