Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 sierpnia 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 1582/16 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi R. C. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 25 sierpnia 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 1582/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił R. C. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2016 r., nr [...], w przedmiocie wymeldowania skarżącego z pobytu stałego z lokalu nr [...] położonego przy ul. Z. [...] w W.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd, powołując się na art. 61 § 3 i § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej "p.p.s.a.", podał, że przedmiotowy wniosek dotyczy decyzji o wymeldowaniu, a więc orzeczenia, które stwierdza jedynie stan faktyczny i posiada charakter ewidencyjny. Decyzja o wymeldowaniu nie ogranicza prawa do przebywania w lokalu, ani też nie powoduje utraty prawa własności, czy współwłasności do lokalu. Nie ma ona charakteru nieodwracalnego. Ponadto, Sąd zaznaczył, że wymeldowanie skarżącego z oznaczonego lokalu nastąpiło wskutek ustalenia, że przeprowadzona została egzekucja wyroku orzekającego eksmisję skarżącego oraz członków jego rodziny. Istotą ewidencji ludności jest zaś rejestracja danych dotyczących pobytu danej osoby pod określonym adresem. Konieczność zmiany przez skarżącego miejsca pobytu oraz wymiany dokumentów nie ma zaś związku z decyzją o wymeldowaniu, lecz jest wynikiem zdarzeń cywilnoprawnych, a konkretnie - wyroku eksmisyjnego i przeprowadzonej egzekucji. Natomiast decyzja o wymeldowaniu nie wpływa na określenie uprawnień skarżącego do przebywania w oznaczonym lokalu, dlatego też nie wywołuje skutków determinujących jego miejsce zamieszkania.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący wniósł o zmianę lub uchylenie zaskarżonego postanowienia i wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego.
Skarżący zarzucił naruszenie art. 61 § 3 p.p.s.a. polegające na uznaniu, że w niniejszej sprawie nie występują przesłanki przewidziane tym przepisem. Podniósł, że wykonanie decyzji spowoduje powstanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody i trudnych do odwrócenia skutków, ponieważ dowód osobisty skarżącego na podstawie ustawy z dnia 6 sierpnia 2010 r. o dowodach osobistych (Dz. U. Nr 167, poz. 1131 ze zm.) w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 3 października 2008 r. o zmianie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 195, poz. 1198) zostanie unieważniony. W konsekwencji, wobec braku dowodu osobistego, urząd pocztowy odmówi wydania awizowanej przesyłki poleconej i po upływie 14 dni odeśle ją do nadawcy. Jeżeli będzie to przesyłka pochodząca z sądu, po zwrocie zostanie uznana przez sąd za doręczoną. Bezskutecznie upłynie termin przewidziany dla czynności procesowej związanej z tą przesyłką i zaistnieje sytuacja przewidziana w art. 61 § 3 p.p.s.a. W wyniku tego skarżący zostanie pozbawiony możliwości obrony swoich praw w postępowaniach sądowych. Ponadto skarżący zostanie narażony na straty materialne spowodowane wymianą dokumentów, a znajduje się w trudnej sytuacji finansowej, jest bardzo ciężko chory ( inwalida II grupy) i nie pracuje.