Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Siegień po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Gminy O. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 4 października 2017 r., sygn. akt II SA/Ol 513/17 odrzucające skargę kasacyjną Gminy O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 sierpnia 2017 r., sygn. akt II SA/Ol 513/17 w sprawie ze skargi Wojewody Warmińsko - Mazurskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Ornecie z dnia 29 marca 2017 r., nr BRM.0007.23.2017 w przedmiocie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy O. postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 4 października 2017 r., sygn. akt II SA/Ol 513/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, działając na podstawie art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, ze zm.), dalej: "P.p.s.a.", odrzucił skargę kasacyjną Gminy O. od wyroku tego Sądu z dnia 17 sierpnia 2017 r., sygn. akt II SA/Ol 513/17, stwierdzającego nieważność uchwały Rady Miejskiej w Ornecie z dnia 29 marca 2017 r., nr BRM.0007.23.2017, w przedmiocie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy O..
Przedmiotowe orzeczenie zapadło w następującym stanie faktycznym:
Pismem z dnia 8 czerwca 2017 r. Wojewoda Warmińsko - Mazurski wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na wspomnianą powyżej uchwałę Rady Miejskiej w Ornecie. Wyrokiem z dnia 17 sierpnia 2017 r., sygn. akt II SA/Ol 513/17, Sąd stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczono Burmistrzowi O. w dniu 24 sierpnia 2017 r. Następnie pismem z dnia 26 września 2017 r. (data nadania) pełnomocnik organu gminy wniósł skargę kasacyjną od przedmiotowego orzeczenia. Dokonując wstępnej kontroli dopuszczalności skargi kasacyjnej Sąd pierwszej instancji uznał, że została ona wniesiona po upływie terminu określonego w przepisach prawa, a także że nie zawiera obligatoryjnych elementów określonych w art. 176 § 1 pkt 2 P.p.s.a., skutkiem czego skargę kasacyjną strony odrzucił postanowieniem z dnia 4 października 2017 r.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pełnomocnik organu gminy, żądając w nim uchylenia zaskarżonego orzeczenia. W uzasadnieniu zażalenia podniósł, że wniesiona przez niego skarga kasacyjna została złożona z zachowaniem terminu, gdyż przesyłka zawierająca skargę kasacyjną została wysłana w dniu 25 września 2017 r. Pełnomocnik organu gminy podkreślił, że wysłanie skargi kasacyjnej w dniu 26 września 2017 r. było niemożliwe, gdyż w tym dniu przebywał już na urlopie poza granicami kraju
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw, przez co należało je oddalić.
Zgodnie z art. 177 § 1 P.p.s.a. skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.
W rozpoznawanej sprawie - jak wynika z akt sprawy - odpis zaskarżonego skargą kasacyjną orzeczenia wraz z uzasadnieniem został doręczony Burmistrzowi O., do rąk upoważnionego pracownika Urzędu Miejskiego w O., w dniu 24 sierpnia 2017 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru - k. 42 akt sądowych). Okoliczność ta jest przy tym bezsporna, gdyż żadna ze stron tego nie kwestionuje. Skutkiem powyższego termin do wniesienia skargi kasacyjnej, zgodnie z zasadami obliczania terminów przewidzianymi w art. 83 § 2 P.p.s.a., upłynął w dniu 25 września 2017 r., czego strona wnosząca zażalenie także nie neguje. Natomiast skarga kasacyjna Gminy O., datowana na 24 września 2017 r., została - wbrew jej twierdzeniom - wniesiona w dniu 26 września 2017 r. Świadczy o tym bezspornie data stempla pocztowego (data nadania) odwzorowanego na kopercie, w której skarga kasacyjna została przesłana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie za pośrednictwem operatora pocztowego (k. 48 akt sądowych). Ponadto datę nadania skargi kasacyjnej w dniu 26 września 2017 r. potwierdza także znajdujący się w aktach sądowych (k. 52) wydruk ze strony internetowej Poczty Polskiej wskazujący jako datę nadania przesyłki nr [...] - dzień 26 września 2017 r. Zauważyć przy czym należy, że na kopercie, w której skarga kasacyjna została przesłana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie (k. 48 akt sądowych) znajduje się ten sam numer przesyłki listowej jak na wydruku za strony Poczty Polskiej. Z powyższego wynika zatem bezsprzecznie, że skarga kasacyjna Gminy O. została nadana w urzędzie pocztowym w dniu 26 września 2017 r., a nie jak twierdzi pełnomocnik gminy w zażaleniu w dniu 25 września 2017 r. Przy czym na potwierdzenie wskazanej w zażaleniu daty nadania skargi kasacyjnej poza gołosłownym stwierdzeniem, że została ona nadana w dniu 25 września 2017 r. nie przedstawiono żadnych dowodów. Powoływany argument, że skarga kasacyjna nie mogła być wysłana w dniu 26 września 2017 r., gdyż w tym dniu pełnomocnik gminy przebywał już na urlopie poza granicami kraju, w świetle przedstawionych powyżej dowodów nie zasługiwał na uwzględnienie. Ponadto podnoszona okoliczność wyjazdu pełnomocnika prowadzącego Kancelarię Adwokacką nie wykluczała możliwości posłużenia się inną osobą w wysłaniu przesyłki.
Podkreślić bowiem należy, że zgodnie z art. 83 § 3 P.p.s.a. w brzmieniu obowiązującym od 22 września 2015 r. oddanie pisma w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe albo placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, albo polskim urzędzie konsularnym jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu.
W rezultacie słusznie stwierdził Sąd pierwszej instancji, że skarga kasacyjna Gminy O. została wniesiona z uchybieniem terminowi określonemu w art. 177 § 1 P.p.s.a. Za zgodne z prawem uznać należy zatem rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji wydane na podstawie art. 178 P.p.s.a., zgodnie z którym wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Wskazując na powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 P.p.s.a., postanowił jak w sentencji.