Dnia 11 stycznia 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 9 listopada 2017 r., sygn. akt II SA/Bd 637/17 w przedmiocie odrzucenia zażalenia w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 9 listopada 2017 r., sygn. akt II SA/Bd 637/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił zażalenie K. K. na postanowienie tego Sądu z 14 września 2017 r., którym Sąd utrzymał w mocy postanowienie referendarza sądowego z 10 sierpnia 2017 r. o oddaleniu wniosku skarżącej w zakresie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Wojewody [...] z [...] kwietnia 2017 r. w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego wydane po rozpoznaniu sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego zażalenie nie przysługuje. Jednocześnie Sąd wyjaśnił, że co prawda informacja o przysługującym skarżącej zażaleniu zawarta została w treści przesłanego jej wraz z odpisem postanowienia z 14 września 2017 r. pouczenia, jednakże pouczenie to było błędne. Samo zaś błędne pouczenie strony o prawie do wniesienia zażalenia nie kreuje po jej stronie prawa do wniesienia tego rodzaju środka odwoławczego, którego nie przewidują przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Skarżąca na postanowienie wniosła zażalenie.
Rozpoznając zażalenie Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie pozbawione jest usprawiedliwionych podstaw. Sąd pierwszej instancji prawidłowo przyjął, że na postanowienie WSA w Bydgoszczy z 14 września 2017 r. nie przysługuje zażalenie. Postanowieniem tym rozpoznano bowiem sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego z 10 sierpnia 2017 r., którym oddalono wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy. Zgodnie natomiast z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), sąd rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, a więc także o odmowie przyznania prawa pomocy, wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy (§ 1), przy czym orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu (§ 2). Sformułowanie, że sąd orzeka jako "sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu" oznacza, że po pierwsze, postępowanie w tej sprawie jest dwuinstancyjne, po drugie, że na postanowienia wydane w tej sytuacji przez wojewódzki sąd administracyjny nie przysługuje zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Nie przysługuje bowiem żaden środek zaskarżenia od postanowień wydanych przez sąd drugiej instancji. Ponadto w art. 194 § 1 p.p.s.a., w którym wskazuje się postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego, na które przysługuje zażalenie, nie wymieniono postanowień wydawanych przez ten sąd w wyniku rozpoznania sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego. Także żaden przepis szczególny nie przewiduje możliwości wniesienia zażalenia na tego rodzaju postanowienia.
W związku z powyższym uznając, że zaskarżone postanowienie jest zgodne z prawem, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.